เรื่องของ โลกกลมๆ

เคยคิดไหมครับว่า ทำไมคนเราถึงมารู้จักกันได้ ไม่ว่าจะมีบางสิ่งที่เหมือนกันหรือไม่ก็ตาม แล้วยิ่งเมื่อรู้จักกันแล้ว เหตุใด เขาหรือเธอผู้นั้น จะมีสิ่งที่เชื่อมโยงไปถึงบุคคลอื่นๆที่เรารู้จักได้ เช่น เพื่อน รุ่นน้อง รุ่นพี่ เป็นต้น

ผมเองก็มีเหตุการณ์เช่นนี้หลายครั้ง อาทิ รู้จักรุ่นพี่แต่ ตามศักดิ์ ผมกลับกลายเป็นอาเขาเฉยเลย รู้จักเพื่อนแต่แล้ว มันก็มาอยู่ใกล้บ้านเราเอง แถมมันมาอยู่ตั้งแต่เราเป็นเด็กซะด้วย เป็นต้น

สมัยเรียนอยู่ที่ รร ประจำ ผมมีพี่เวร 2 คน (ตามประสาเด็กโอวี แห่งบ้านสีฟ้า พี่เวร คือ พี่รับใช้ ส่วนตัวเด็กรับใช้ จะเรียกว่า เด็กเวร ไม่ใช่พี่นิสัยไม่ดีนะครับ แต่เขาเรียกกันมาแบบนั้น ส่วนของคณะอื่นๆ จะเรียกว่าเด็กห้องมากกว่า)

ความสัมพันธ์ของเด็กเวร กับพี่เวร พูดตรงๆ คือ คนใช้และเจ้านายนั่นแหละครับ เด็กจะทำทุกอย่างแล้วแต่พี่จะสั่ง ไม่ว่าจะเป็นซักผ้า ขัดรองเท้า จัดห้อง แม้จะดูโหดร้ายสำหรับเด็ก(ขนาดพ่อแม่ยังไม่เคยใช้ให้ทำ) แต่มองในแง่ดี เด็กสามารถทำอะไรๆเป็นได้ด้วยตนเองที่สำคัญเด็กเวรจะได้รางวัลโดยการได้ข้าวห่อ เช่นข้าวหมูทอด ข้าวผัดร้านมะ ก๋วยเตี๋ยวไก่พี่ตุ้ย เป็นต้น

คนหนึ่ง ชื่อพี่เม่งกี่(ซึ่งเราเคยกล่าวถึงไปแล้ว ตอน ผมชอบสนามบิน) อีกคนที่ผมจะกล่าวถึง ชื่อ พี่หัวหมึก

ผมมีโอกาสได้รับใช้พี่หัวหมึก 3 ปี ขณะที่ผมอยู่ ม1 พี่หัวหมึกอยู่ ม 4

พี่หัวหมึก เป็นพี่เวรที่ใจดี ใช้เด็กเวรอย่างผม แบบมีเหตุผล ไม่ใช้ตลอดเวลาจนเด็กไม่มีเวลาส่วนตัว ถึงเวลาอันสมควร แกก็ใจดี เลี้ยงข้าวผมด้วย

นอกจากนี้ การประพฤติตนที่เป็นแบบอย่าง ไม่ออกนอกลู่นอกทาง พี่หัวหมึกจึงเป็นรุ่นพี่ ที่ผมเคารพ นับถือและสมควรที่จะเป็นแบบอย่าง

ตั้งแต่พี่หัวหมึกจบ ม 6 ผมก็ไม่ได้เจอและไม่ได้ติดต่อพี่อีกเลย ถึงแม้ว่าพี่ชายผม(พี่กระจิบ)จะเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน คณะเดียวกัน และสนิทกัน แต่ภาระหน้าที่ การไปศึกษาต่อ ก็ทำให้ห่างกันได้

หลายวันก่อน ผมได้รู้จักน้องออม นักดำน้ำ Open water หมาดๆ โดยรู้จักกันเพราะเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน คือ พี่ป้อมแห่งชุมพรคาบาน่านั่นเอง

ไม่นานนักผมได้รู้ว่า พี่ของน้องออม คือ เด็กโอวีเหมือนกัน แค่นี้ผมก็แปลกใจแล้ว

ข้อมูลต่อไป คือ เขาคนนั้นอยู่คณะผู้บังคับการ(บ้านสีฟ้า)

ข้อมูลต่อจากนั้น คือ อยู่ในช่วงเวลาที่ผมยังศึกษาอยู่ที่นั่นด้วย

ข้อมูลสุดท้าย คือ ชื่อจริง พอผมได้ยินเท่านั้น ผมต่อนามสกุล ได้ทันที ก็พี่เวรผมนี่นา (ขืนจำชื่อพี่ไม่ได้ โดนทำโทษซิ ขยายว่า สมัยนั้น เด็กๆต้องจำชื่อ นามสกุล ตู้ โต๊ะ เตียง พี่ให้ได้ ไม่งั้นอาจซวยได้)

ผมดีใจมาก จึงติดต่อไปหาพี่หัวหมึก ในเร็ววันและคุยกันเป็นเวลานาน จนบางครั้งผมก็คิดว่า โลกมันกลมจริงๆ คนก็มีตั้งเยอะ ทำไม น้องออม ถึงกลายเป็นน้องสาวพี่เวรผมได้ยังไง

เหตุใด ผมถึงได้กลับมาได้คุยกับพี่เวรของผม(พี่หัวหมึก) ที่ห่างกันมานานอีกครั้ง โดยผ่านน้องออม น้องสาวแท้ๆของพี่หัวหมึก

“โลกมันกลมจริงๆว่ะ กระสาบ”แมงซิ่ง หนุ่มอารมณ์ดีแห่งบ้านสีฟ้า เห็นด้วยกับเรื่องนี้

“โลกทำไม โคตรกลมเลยวะ กระสาบ” พี่หัวหมึกก็บอกกับผมด้วยตัวเอง เช่นกัน

“โลกกลม จังนะพี่” น้องออม ก็บอกกับผมด้วย

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความบังเอิญ หรือเป็นชะตาที่ลิขิตมา แบบ อ ลักษณ์ ฟันธง แต่ผมรู้สึกดีจริงๆ ที่ได้คุยกับรุ่นพี่ที่ผมเคารพอีกครั้ง

แล้วคนอื่นๆล่ะครับ เคยมีเหตุการณ์ ที่คิดว่า โลกมันกลมบ้างไหม?