แต้มฝันของเด็กหนุ่มที่….เกาะหมาก(4)

ตามรอยรัฐภูมิ อยู่พร้อม(ขอนีส..นึง)

ครั้งพายเรือคายัค ที่เกาะเต่า หรือตอนไปพายเรือคายัคที่หมู่เกาะสุรินทร์ ผมก็ไม่ออกไปไกลเท่าไร แต่คราวนี้ มีเป้าหมาย ซึ่งดูไม่ค่อยไกล เป็นสิ่งที่น่าท้าทาย ไม่ได้ติดเสื้อแขนยาวมาเลย จึงเป็นเสื้อกลาม สวมหมวก ทาซันบล็อค ที่ลืมไม่ได้คือ ของกินกับน้ำดื่มครับ อ่อ อย่าคิดว่าตัวเองเก่งครับ สวมชูชีพไปด้วยแล้วกัน ปลอดภัยกว่า

ออกมาไม่นาน โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเป็นพี่นพโทรมาบอกผม และพี่แพก็ออกมาทำท่าทางจากฝั่งให้ดูว่า ให้นั่งพายด้านหลังนะน้อง อย่านั่งพายด้านหน้า(ย้ายที่นั่งก่อนละครับ)

ผมต้องพายเรือทวนกระแสน้ำทะเล บ่อยครั้งที่ต้องหยุด หันมามองว่า พึ่งพายมานิดเดียว หันไปข้างหน้า ทำไมเกาะขามมันอยู่ไกลจังหนอ นี่มัน 1 กิโลเมตรจริงๆหรือเปล่าเนี่ย

ผมสวมวิญญาณคุณ รัฐ ภูมิ อยู่พร้อม แล้วร้องว่า “แม่”(ไม่มีใครได้ยินหรอกครับแต่ผมอยากสนุก) แล้วจ้วงเอา จ้วงเอา พอจ้วงบ่อยๆ มั่นใจว่าถูกวิธี ความเมื่อยจะน้อยลง แถมเรือยังวิ่งฉิวเสียด้วย


ปาปารัซซี่ น้ำเกือบเข้ากล้อง

ผมมาถึงที่เกาะขาม เสียที(สุดแสนจะดีใจ) มองเห็นหินภูเขาไฟอย่างชัดเจน สวมวิญญาณปาปารัซซี่ แอบถ่ายรูปสาวนุ่งบิกินี่(มีแต่หินภูเขาไฟน่ะซิ)

เห็นคลื่นสีขาวอยู่ข้างหน้า ไม่รู้นึกยังไง ผมพายเข้าไปหา แล้วพายอ้อม กะจะเข้ามาดูใกล้ๆ ผลคือ ระหว่างถ่ายรูปคลื่นซัดเรือเข้ามาเกยบนฝั่ง น้ำเกือบเข้ากล้องด้วย(หายโง่เลย)

ผมรีบลากเรือออก เพราะกลัวพี่ที่เค็มกว่าน้ำทะเล จะมาเก็บตังค์ขึ้นเกาะ(ขนาดเกาะนางยวนก็เป็นเกาะส่วนตัว ไม่เห็นเก็บตังค์ขึ้นเกาะเลย)

เมื่อหาที่ลอยเรือแบบนิ่งๆ ข้างล่างน้ำใสจนมองเห็นปะการัง ผมหยิบน้ำดื่มและขนมมาทาน เพราะข้าวเมื่อกลางวัน หายไปหมดเรียบร้อยแล้ว

ขากลับ โชคดีที่ผมไม่ต้องไหว้ทวนกระแสน้ำอีก จึงเป็นการพายที่ง่ายมาก ไม่นานก็กลับถึงฝั่ง เห็นคุณ Hogan กำลังเล่นน้ำทะลอยู่ด้วย


สำรวจสิ่งมีชีวิต….

ผมลากเรือขึ้นฝั่ง ขึ้นมาทำความสะอาดกล้อง ก่อนจะมานั่งพักคุยกับพี่ขวัญ Edvin และ Kevin

จากนั้น หยิบสน็อคเกิ้ล ลงไปสำรวจปลา ที่หาด บริเวณใต้สะพาน

ตามเสา มีหอยเกาะมากมาย ผมสังเกตเห็นปลาชนิดหนึ่ง ลำตัวสีเงิน บริเวณปลายลำตัวจะมีจุดสีดำ 1 จุด(ลำตัวลักษณะเดียวกับปลากระพง)

อีกชนิด ลำตัวสีเงิน มีครับล่างสีเหลือง นอกนั้นจะเหมือนตัวแรก(บางทีอาจจะเป็นแม่ลูกกัน)

ตัวที่ผมสนใจอย่างมาก สังเกตดูนานมาก ความยาวประมาณ 3 -4 ซม อยู่บริเวณเสาไม้ใต้สะพานของเกาะหมากรีสอร์ท ชอบหลบอยู่ในเปลือกไม้ที่แตกออก ต้นลำตัวถึงกลางลำตัว มีสีดำคาดผ่าน ครีบบนกับครีบล่างมีลักษณะเป็นริ้วๆ ตามริ้ว มีสีน้ำตาลสลับสีขาว ครีบหางมีลักษณะเหมือนปลาทั่วไปแต่มีลักษณะบางๆ ที่สำคัญมันดูกลมกลืนกับเปลือกไม้มาก หากไม่สังเกตดีๆก็จะมองไม่เห็น ผมจ้องมองมันอยู่นาน เห็นได้ชัดว่า มันมองผมเช่นกัน(ใครเป็นตัวประหลาดกันแน่หนอ ผมว่าคงพอๆกัน)

เจ้าปูน้อยกัดผมที่ขา ผมสะดุ้งออกมา มือเท้าเริ่มเปื่อย เพราะแช่น้ำนาน ผมเลย ลอยตัวตีขาเล่น เมื่อเห็นพระอาทิตย์ใกล้ตก ผมจึงขึ้นมาบนฝั่งเตรียมตัวมาถ่ายรูป พระอาทิตย์ตกยามเย็น


โอ้!! แม่เจ้า เธอช่างสวยงาม

ช่วงแรกแสงจะออกสีเหลืองอ่อน มองไม่เห็นเป็นดวงกลมๆ แต่พอเริ่มตกมากขึ้นๆ สีจะออกสีส้ม และจะเห็นเป็นดวงกลมๆอย่างชัดเจน ช่วงนี้จะใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที เพราะฉะนั้นห้ามไปไหน เพราะพระอาทิตย์ตกเร็วมากจริงๆ (พี่RM ได้บอกผมว่า พระอาทิตย์ที่นี่ตกเร็วมาก ฉะนั้น เมื่อเห็นดวงกลมๆ อย่าพึ่งรีบไปไหน)



ความจริงที่น่าสนใจ

ผมอาบน้ำนานกว่าทุกวัน เพราะร่างกายที่สกปรกมาก เห็นได้ชัดว่า ตั้งแต่หัวไหล่ลงมา มีสีแดง คงเป็นเพราะตากแดดตอนพายคายัค แน่นอน

ออกมาชำระค่าห้องพักไว้เลย พรุ่งนี้จะได้ไม่ยุ่งยาก อาหารเย็นวันนี้ กินลืมอิ่ม(หิวมาก) ผัดเปรี้ยวหวานไก่ กับข้าวเปล่า และข้าวผัดกุ้งอีก 1 จาน

Edvin วิ่งมาบอกผมว่า เจอปักเป้าด้วย ผมยังงงๆ ว่าจริงหรือ บางทีที่ผมเห็นเมื่อวานอาจไม่ใช่ก็ได้นะ

ถ้าแขกไม่มาก ผมอยากจะดูทีวี ที่ห้องอาหาร(ดูคุณ รัฐภูมิ นั่นแหละ) ดูเสร็จจะได้ เดินไปอ่านหนังสือต่อที่สะพาน

ช่วงนี้ผมคุยกับน้องพิม จึงได้ทราบว่า แม้น้องจะมีอายุน้อยกว่าผม แต่เธอมีลูกแล้ว ชื่อจัสติน ส่วนสามีเป็นคนไนจีเรีย (น้องแปลกใจที่ผมถามชื่อคนหลายคน ผมจะเอาไปเขียนเรื่องให้เพื่อนๆอ่านน่ะครับ น้องเลยขออีเมล ผมเผื่อจะไปเปิดดูบ้าง)


ผมไม่ได้ตาฝาดไป

ระหว่างรอรายการทีวีมา ผมเดินออกมาอ่านหนังสือที่สะพานสุดคลาสสิคอีกครั้ง ในครั้งนี้ ผมเห็นปักเป้าหนามทุเรียนอีกครั้ง ทำให้ผมมั่นใจแบบพันเปอร์เซนต์ว่า พวกเขาอยู่ที่นี่แน่นอน แต่ที่ผมดำหาแล้วไม่เจอเป็นเพราะว่า ในเวลากลางวัน ปักเป้าจะลอยตัวอยู่นิ่งๆ ส่วนตอนกลางคืนจะออกหาอาหาร(ข้อมูลจาก ปักเป้าเร้าใจ)

พอรายการมาจริงๆ ผมกลับไม่ค่อยได้ดูมากนัก เพราะเริ่มมีสื่อมวลชนมาสนใจ คุณรัฐภูมิมากขึ้น อีกอย่างผมได้คุยกับพี่แพ ผู้ซึ่งมีชีวิตที่น่าสนใจมาก หลายๆเรื่องทำให้ผมได้อะไรๆในชีวิตมากขึ้น ผมนับถือแกเพราะแกเป็นคนที่เคยเป็นคนไม่ดีมาก่อน ก่อนจะกลับตัวกลับใจ ขยันทำงานเพื่อครอบครัว(น่านับถือมากกว่าคนเก่งๆหลายคน) ภายนอกแกดูเหมือนเด็กเสริฟธรรมดา(ไม่มีใครรู้แน่ ว่าเป็นกัปตัน) แต่ภายในแกฉลาดมากกว่า ที่หลายๆคนคิดไว้ครับ

อ่อ แกแต่งงานตั้งแต่อายุ 13 (ภริยา ตอนนั้นอายุ 18) แต่งโดยการคลุมถุงชน ปัจจุบันลูกสาวอายุ 15 ปี แกเล่าว่าเวลาไปรับรางวัลพ่อดีเด่น คุณครูมักจะถามลูกสาวเสมอว่า “นี่พ่อเธอจริงหรือ ทำไมเด็กจัง”(เห็นไหมครับ ชีวิตพี่เขาน่าสนใจมาก)


เรามาดื่มเพื่อสุขภาพ

พี่แพเดินไปหยิบเหยือกเบียร์มานั่ง เทใส่แก้วให้ผม ซึ่งนานๆที ผมจะดื่มเบียร์ แต่ผมก็ไม่ลังเลที่จะดื่มมัน

ซักพักน้องพิมมานั่งดื่มด้วย พร้อมกับวัน(อายุเท่าผม)และพี่วัฒน์(สามี) ทั้ง 2 คนเป็นพ่อครัวและแม่ครัว นอกจากนี้ยังมีพยานรักอยู่ใกล้ๆด้วย(หน้าตาเหมือนแม่วันเปี้ยบ)

เราพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตกัน ผมกำลังได้เรียนรู้ ชีวิตคน ที่สำคัญคนเหล่านี้ แม้การศึกษาน้อย แต่ผมรู้สึกว่าพวกเขาเพียงไม่มีโอกาส แต่หลายๆอย่างในตัวพวกเขาทำให้ผมประทับใจมากๆครับ

ในตอนเช้า ผมคงไม่ได้พบกับน้องพิม วันและพี่วัฒน์ เพราะ 3 คน จะเข้าทำงานหลัง 8 โมง แต่ผมยังหวังว่า ซักวันหนึ่งคงได้มีโอกาสมานั่งคุยกับพวกเขาอีก

เบียร์หมดไป 4 เหยือก ในตอนนี้เหลือเพียงผมและพี่แพ 2 คน แกบอกผมให้ไปนอนเพราะเดี๋ยวจะตื่นไม่ทันเรือออก


19 ตุลาคม 2548
เกาะหมากจ๋า ผมคิดถึง

โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นพี่นพ พนักงานที่ Front โทรมาปลุกผมนั่นเอง ซึ่งผมงัวเงียได้ไม่นานก้ต้องรีบลุกมาอาบน้ำ จัดของเพื่อเตรียมตัวกลับ

ผมออกมาหน้าห้อง ถ่ายรูปบรรยากาศของที่พัก ชายหาด แต่ในใจรู้สึกหดหู่เล็กน้อยว่า ผมจะต้องกลับไปพบกับโลกแห่งความจริงอีกแล้วหรือนี่?

ผมเจอพี่ขวัญ คุณHogan กับ 2 หนุ่มจอมซน จึงเดินไปทักทายก่อนจะเดินทางกลับ

ขนมปังปิ้ง ไข่ดาว แฮม เป็นอาหารเช้า โดยมีพี่แพคนขยันมาทำหน้าที่รับ order เหมือนเดิม

ผมกล่าวลาพี่แพ ก่อนขึ้นรถกระบะคันเดิม เพื่อกลับไปยังท่าเรืออ่าวนิด ระหว่างทาง ผมยังเจอน้องพิม ที่ขับมอเตอร์ไซด์สวนทางมาพอดีด้วย

บนเรือ ผมได้พบพี่บุ๋มและครอบครัวอีกครั้งหนึ่ง เธอเล่าว่า ไม่ได้ไปไหนเลย ได้แต่พักผ่อนอยู่กับที่พัก คุณสามียังชวนผมไปเที่ยวต่อที่ จ สระแก้วด้วย แต่ผมไม่ได้ไป ส่วนเจ้าตัวเล็กซนมาก ชอบเล่นกับผมเสียด้วย

ขากลับ คลื่นสูงประมาณเมตรกว่า น้ำสาดเข้าเรือ แต่เรือก็ยังแข็งแรงมาก คนเรือบอกว่าธรรมดามาก ช่วงนี้เป็นช่วงปลายฝนต้นหนาว จึงมีลมว่าวมาเยือนบ้าง

รถสองแถวจากแหลมงอบพาผมมาที่ ท่ารถเดิม ผมซื้อตั๋วของบริษัทเชิดชัยทัวร์เพื่อเดินทางกลับ

รถทัวร์มาถึงสถานีเอกมัย ในเวลาเย็น พร้อมฝน(ห่าเล็ก) ที่มาต้อนรับ ผมรู้สึกคุ้มค่ากับประสบการณ์เที่ยวในครั้งนี้มาก แม้จะเป็นการเดินทางเพียงลำพัง แต่ผมรู้สึกว่า ผมไม่ได้เดินทางเพียงคนเดียว ยังมีนักเดินทางคนอื่นๆ พี่ๆน้องๆ ที่มอบมิตรภาพดีๆ ให้ ทำให้ผมไม่เหงาเลยแม้แต่น้อย

ผมมั่นใจว่า การเดินทางครั้งนี้หากมีเพื่อนๆมาด้วย ผมคงใช้เวลาอยู่กับเพื่อนเยอะขึ้น และอาจไม่ได้รู้จักกับใครหลายๆคน อาจไม่ได้คุยกับใครบางคนนานๆ อาจไม่ได้รู้เรื่องราวของชีวิตที่เป็นประโยชน์มาก

แม้เกาะหมากจะไม่มีแนวปะการัง ที่สมบูรณ์อย่างหมู่เกาะสุรินทร์

แม้เกาะหมากจะไม่มีชื่อเสียงเท่าเกาะเสม็ด เกาะช้าง หรือเกาะสมุย

แต่เกาะธรรมดาๆอย่างเกาะหมาก ก็ได้ทำให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งหัวใจพองโต แม้กระทั่งเจ้าตัวอาจไม่รู้ว่า การเดินทางของเขา ได้พัฒนาหลายๆด้านในตัว ทำให้เก่งยิ่งขึ้น และเขาสัญญากับตัวเองว่า จะกลับมาที่นี่อีกครั้งอย่างแน่นอน

ไม่ว่าในอนาคตเกาะหมากจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใดแต่ความรู้สึกดีๆของเขาจะยังคงอยู่ตลอด…ไป


Kasab
(Phop Payapvipapong
21 ตุลาคม 2548
17 .29 น


หมายเหตุ

1 รถโดยสารจากเอกมัยไป จ ตราด มีตั้งแต่ 6 โมงเช้า- 5 ทุ่ม ส่วนใหญ่รถปรับอากาศชั้นหนึ่ง ราคา223 บาท ทุกบริษัท

2 หากต้องการมาลงที่แหลมงอบเลย ไม่ลงที่บขส มีรถของบริษัทขนส่ง จำกัด ราคา 223 บาท วิ่งขึ้นโทลย์เวย์ ใช้ระยะเวลาเร็วกว่า แต่ไม่มีให้บริการเวลากลางคืน

3 หากถึงบขสแล้ว จะมีรถคิวมากมาย ลองสอบถามดูว่าจะไปที่ไหน หากเป็นเวลาที่รถคิวออกพอดี ราคาจะถูกมาก(ส่วนใหญ่ไปท่าเรือ ประมาณ 40 บาท) แต่ถ้ามาในเวลาที่รถคิวหมดจะต้องเหมาไป(ประมาณ 100 บาท)

4 ที่แหลมงอบทีเรือที่ให้บริการไปเกาะหมากทุกวันๆละ 1 รอบ เวลาบ่าย 3 โมง คนละ 250 บาท หากซื้อไป-กลับ ราคา 480 บาท(ประหยัด 20 บาท)

5 เรือเร็วของเกาะกูดซีทราน(ให้บริการไปเกาะหมากด้วย) ราคาคนละ 400 บาท ซื้อไปกลับราคา 700 บาท(ประหยัดไป 100 บาท) ให้บริการวันศุกร์ เสาร์ ส่วนของเกาะหมากเอ็กซ์เพรซ ราคาใกล้เคียงกัน เรือจะไม่วิ่ง วันจันทร์ถึงวันพฤหัส

6 การมาเกาะหมากสมควรอย่างยิ่ง ที่จะจองที่พักไว้ล่วงหน้า เมื่อมาถึงท่าเรืออ่าวนิดจะมีรถของที่พักมารับ เพราะบนเกาะหมากไม่มีรถโดยสารให้บริการ มีเพียงมอเตอร์ไซด์และจักรยานให้เช่า
หากใครอยากเดินหาเอง ก็สามารถติดต่อสอบถามบนเรือ หรือที่ท่าเรือก็ได้ครับ

7 ราคาที่กล่าวมาอาจจะเปลี่ยนแปลงในไม่ช้า โดยเฉพาะค่าเรือ เพราะน้ำมันแพง ได้ยินจากพี่ๆว่า กำลังจะขึ้นอีกรอบด้วย