เรื่องของ(ผม)

พูดถึงเรื่องการตัดผม หลายๆคน มักจะตัดผมเมื่อมีโอกาสเหมาะๆ อาจจะเป็นเวลาที่รำคาญ หรือผมเริ่มยุ่ง หรือผมเริ่มยาวจึงเริ่มตัด

สำหรับ กระผม มักจะตัดเวลามีโอกาสสำคัญเสมอๆ เช่น ออกไปเที่ยวทะเล(เวลาเส้นผมโดนน้ำทะเล หลายๆคนอาจเคยรู้สึกเจ็บหนังหัวบ้าง ยิ่งสำหรับนักดำน้ำเวลาดึงหน้ากากออก โอย เจ็บจัง) หรือใกล้สอบ หรือ ไปหาสาวๆ (ถ้าไปหาเพื่อนๆ โทรมแค่ไหนสบายมากครับ เราชอบสร้างภาพๆ)

ตามปกติ ผมมักไว้ผมสั้นเสมอ มีหลังๆ พึ่งเริ่มไว้ยาว แต่ก็ไว้นานมากไม่ได้ เพราะผมจะพอง จนหัวโตขึ้นๆ แถมยังหยักศก หวีทีผมร่วงมาเป็นใบไม้ รำคาญมากๆ(ยิ่งหัวโตอยู่แล้ว ตายกันพอดี)

ร้านตัดผม ช่วงหลังๆ ผมเริ่มเปลี่ยนจากร้านปัตตาเลี่ยน มาเป็นร้านตัดผมแบบวัยรุ่นเขาตัดกัน ที่มีการสระผมก่อนตัดเสมอ(ก็ร้านแบบนั้นแหละครับ ที่มีการสระก่อน นวดผมหลายๆรอบ แล้วมาตัด จากนั้นล้างหัว มาเป่าผมและตกแต่งทรง)

เพราะบางครั้ง ผมก็ไม่ต้องการตัดแบบ ไถขาวประเภทแบบรองทรงสูง รองทรงต่ำ โดยใช้ปัตตาเลี่ยน เสมอไป บางครั้งเคยคิดว่า ผมตัดแบบสกินเฮด น่าจะดีกว่าอีก(แล้วแต่คนครับ ผมเลิกตัดแบบรองทรงมานานแล้ว)

ร้านตัดผมปัตตาเลี่ยน ก็สามารถบอกช่างให้ตัดแบบทรงที่เราต้องการได้เช่นกัน เพียงแต่เขาอาจจะตัดได้ไม่ดีเท่าที่เราต้องการก็เท่านั้น ในบางครั้งผมมักจะใช้ความหมาแก่(ศัพท์โอวี ครับ แปลว่า การที่มีรุ่นพี่ใช้แล้วชอบเกี่ยงให้คนอื่นทำ) โดยการรอตัดผมพร้อมพ่อในร้านปัตตาเลี่ยนเสมอๆ(คำนี้เวลาใช้ที่บ้านผม หมายถึง การที่กินหรือใช้ของฟรีโดยไม่ออกตังค์)

โอกาสสำคัญในวันนี้ที่ตัดเพราะ กำลังไปเกาะหมาก จ ตราด ตามประสาคนที่ใช้ชีวิตแบบสบาย(เกินไป)และชอบเที่ยว ก่อนกลับมารับภาระอันหนักอึ้ง ที่จะตามมาเป็นลูกกระพรวน(ไม่ใช่กระพรวนในคอแมว)

ไปก่อนล่ะครับ รถออก 5 ทุ่ม เอกมัยที่เดิมเจ้า เป็นการตัดสินใจแบบรวดเร็ว(ไม่ถึง 5 นาที) ที่ไปวันนี้แทนที่จะเป็นพรุ่งนี้ เพราะไม่อยากเสียเวลาบนเกาะฟรีๆ ไป 1 วัน เนื่องจากเรือเมล์(ของชาวบ้านที่นั่น) มี แค่ บ่ายสามโมงรอบเดียว จึงเลือกที่จะจ่ายเพิ่มอีกเล็กน้อย ไปเรือของเอกชนซึ่งออกเวลา 9 โมง

และคุณล่ะครับ วันนี้คุณดื่มนม เอ้ย ตัดผมบ้างแล้วหรือยัง?