งานแต่งงานของเพื่อน

ได้กล่าวแล้ว เมื่อวานนี้ว่า ผมจะนําบรรยากาศงานแต่งงานของ ข่อย มาเล่าให้แฟนๆบล็อคทราบกันครับ

ก่อนถึงที่หมายปล่อยไก่เล็กน้อย(อาจคิดว่ามากก็ได้) เพราะไปที่งานแต่งอีกที่ แถมชื่อคล้ายกัน(สโมสรทหารเรือเหมือนกัน) ผิดแต่ว่าเจ้าบ่าวไม่ใช่ข่อย แถมเจ้าสาวก็ไม่ใช่เอซะด้วย (เอ้า ฮาๆ)

ในที่สุดผมและเพื่อนๆก็ถึงที่หมาย อยู่ตรงข้ามโรงพยาบาลธนบุรี ชื่อนันทอุทยานสโมสร เป็นห้องอาหารของทหารเรือเช่นกัน (เห็นป้าย พิธีมงคลสมรสและชื่อ ที่ถูกต้อง มาถูกงานแล้ว)

ภายในงาน จัดแบบเรียบง่าย ตามสากลนิยม เจ้าบ่าวมาในชุดสูทสีขาว ในขณะที่เจ้าสาวมาในชุดสีขาวเช่นกัน(แบบที่คุ้นๆกันแหละครับ) ข่อยและเอ คอยต้อนรับแขกและถ่ายรูปอยู่ด้านหน้าของงาน

ผมสะดุดตากับก้อนน้ำแข็ง แกะสลักเป็นรูปหัวใจ มีความรู้สึกถึงกลิ่นอายความรักที่ออกมาเลย(เวอร์จริงๆ ไอ้คนเขียนนี่)

งานวันนี้ จัดแบบโต๊ะจีน โดยแยกด้านสําหรับเพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาว เพื่อสะดวกในการจัดที่

แขกเริ่มทยอยมาเรื่อยๆ จนมากขึ้น ในขณะที่งานเริ่มต้นด้วยการฉายวีดีโอ เกี่ยวกับภาพเจ้าบ่าวและเจ้าสาวในวัยเด็ก

ต่อด้วย พิธีกรบอส(ดีกรี วีเจ เซิรจ์) และหน่าว(ตัวดูดสาวๆ) แม้ไม่ได้เตรียมตัวกันมา แต่ความสามารถที่มีอยู่ การส่งมุข รับมุข ทัาให้ไหลลื่นดีมาก

ข่อยและเอ ขึ้นมาเล่าประสบการณ์ชีวิต ที่ได้พบกันมาโดยพบกันตั้งแต่ปี 2538 และคบเรื่อยมาตั้งแต่นั้น

จากนั้น เจ้าบ่าวและเจ้าสาว ลงจากเวทีไปเพื่อที่จะไปตัดเค๊ก

ระดู พยานรักของคู่บ่าวสาว(อยู่ในเหตุการณ์ ในวันที่คู่บ่าวสาวได้พบกันครั้งแรกด้วย) ขึ้นมาเล่าประสบการณ์ เรียกเสียงจากผู้เข้ามาร่วมงานมาก (ฮา)

คู่บ่าวสาว เป็นคู่ที่น่าอิจฉามากสําหรับผม เพราะนอกจากความรักที่ดูใจกันมายาวนานแล้ว ระดูก็ได้พูดไว้อย่างตรงไปตรงมาว่า “เอเป็นผู้หญิงคนแรกในหัวใจ และเป็นคนสุดท้ายของชีวิต” (เรียกเสียงได้ลั่นเช่นกัน)

คงมีไม่มากนักครับ ที่จะได้แต่งงานกับคนที่รักครั้งแรกและเป็นคนสุดท้ายในชีวิตของเราด้วย

ต่อไปนี้ ชีวิตของข่อยและเอ ต่างคนก็ต้องมีภาระที่จะต้องดูแลกันและกันให้มากขึ้น ก็ขออวยพรให้ทั้งคู่สร้างครอบครัวให้อบอุ่น และมีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น

สุดท้ายนี้ ขอส่งท้ายว่า การมีคู่ครองนั้นไม่ใช่เรื่องยาก(แล้วคนเขียนน่ะ หาได้แล้วเหรอ ถึงว่าไม่ยาก) แต่การที่จะสามารถนําคู่ครองร่วมทุกข์ร่วมสุขตลอดชีวิตได้ นั่นต่างหากเป็นเรื่องที่ยากกว่า