ตามรอยมนุษย์กบ...ไปพัทยา(3)

Dive 9 ผมเห็นปะการังอ่อน!!!

ลงมาปุบ โชคดีปั๊บ ผมทำแผ่นปลาหลุดมือ มองหาก็ไม่เจอ คาดว่าคงจมไปแล้ว พี่โก้ ช่วยลงไปเก็บให้ผม แกบอกอยู่บนพื้นทราย(ความลึก 4 เมตร) ไม่งั้นแย่แน่ครับ คราวนี้ผมเลยกอดไว้ข้างลำตัวให้แน่นกว่าเดิม (นึกว่าแผ่นจะลอย เสียอีก)

เราว่ายไปทางทิศตะวันออก พบดาวทะเล(Star Fish) รูปร่างแสนจะน่ากลัว ( ชนิดนี้ผมไม่ชอบเลย)

มีกระแสน้ำอ่อนๆ ทำให้ต้องใช้แรงในการตีขามากขึ้น(จะเมื่อยมากขึ้นด้วย)

ว่ายต่อไป พี่ป้อมเคาะแท็งเรียกให้ดูสิ่งๆหนึ่ง ผมมาดูทีหลัง ก็ยังไม่รู้ว่าอะไร เพราะเห็นแค่ส่วนหัว ลำตัวอยู่ในทราย ทราบภายหลัง คือ ลูกปลาไหลมอเรย์(Moray eel) จนกระทั่งทรายฟุ้ง ผมจึงเลิกดู แล้วว่ายต่อไป

ที่ความลึกเกือบ 20 เมตร ผมพบปะการังอ่อนครั้งแรกในชีวิต ไปดำ Snockle มาก็ตั้งหลายที่ ทั้งเกาะสุรินทร์ จ พังงา เกาะปอดะ จ กระบี่ เกาะเชือก จ ตรัง เป็นต้น ไม่เคยเห็นปะการังอ่อนมาก่อน ขนาดไป Scuba มาที่ชุมพร ก็ยังไม่เห็นเสียที

ผมสังเกตมัน แม้ไม่ใช่กอที่กว้างมาก แต่มันช่างสวยเหลือเกิน มีสีเหลืองอ่อน ฟ้าอ่อน และน้ำเงินเข้ม โดยเฉพาะกอสุดท้าย พบเจ้าปลาวัวหนาม(Filefish) อยู่ใกล้ๆด้วย

ในที่สุดแผ่นปลาของผม ก็ได้ใช้ประโยชน์ ผมเห็นปลาผีเสื้อปากยาว(Beak Buttlefish) 2 ตัว ว่ายผ่านไป และปลาผีเสื้อแปดขีด (Eight-banded Butterflyfish) อีก 2 ตัว โดยเฉพาะชนิดนี้ ผมดูจนแน่ใจว่าใช่แน่ ถ้าไม่เอาลงมา คงไม่แน่ใจแน่นอน ช่างมีประโยชน์มากจริงๆครับ

นอกนั้นก็เป็นปลากระรอกลายแดง(Redcoat) อีก 1 ฝูง ลอยตัวนิ่งอยู่ (ราว 15 ตัว) และปูอีก 1 ชนิด อยู่บนปะการังก้อน

ก่อนขึ้น มีการรวมตัวกันแปลกๆ นึกว่า มีใครเป็นอะไรไป นอกจากจะทํา เซฟตี้ สตอบ แล้ว นี่กำลังเป็นบททดสอบของไมค์ ในการสอบ Rescue ด้วย

เมื่อขึ้นมา พี่โก้แสดงเป็นผู้ป่วยโดยมีไมค์เป็นผู้ช่วยชีวิต ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ก็เสร็จสมบูรณ์

ขึ้นมาล้างถอดและเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋า มีเพียงแผ่นปลา และ Mask+Snockle เท่านั้น ที่เป็นของใช้ส่วนตัวของผม

ผมเปิดนำอัดลมดื่มอย่างกระหาย ก่อนขึ้นไปคุยกับพลพรรค

เรือรุ่งวรวรรณ 7 พาเรากลับมาสู่ท่าเรือพัทยา ผมพบพี่ราจีฟรุ่นพี่ที่ รร เก่า และอู๋เพื่อนของผม มารอรับเพื่อนที่มาสอบดำน้ำในเรือด้วย(เป็น 2 สาวนิรนาม ที่เห็นในเรือ)

คุณลุงผู้มีกระบะเป็นพาหนะคู่ใจ ใจดีให้เราโดยสารไปลงที่ต้นสะพานด้วย มีเพียงพี่ต่อ ซึ่งโชคร้ายเดินไปก่อน เลยอดโดยสารรถของคุณลุง ก่อนลงก็ไม่ลืมที่ยกมือไหว้ขอบคุณ น้ำใจที่ยอดเยี่ยมของคนพัทยาด้วย

กลับมาอาบน้ำที่โรงแรม ที่นี่ดีมาก เพราะให้สิทธิพิเศษสำหรับนักดำน้ำ สามารถ Check-out ช้าได้ (อาบน้ำได้ แต่อย่าใช้เตียง)

เป็นธรรมเนียมของผม ที่ต้องจด Log Book (หากเทียบกับพี่ๆ ผมดำไม่ค่อยบ่อย จึงอยากจดจำเรื่องราวต่างๆให้มากที่สุด)

ช่วงนี้หิวมาก ได้ขนมคบเคี้ยวจากพี่ฝ้าย ผู้มากไปด้วยของกิน เป็นที่พึ่งของทุกคนได้จริงๆ

เรานั่งรถไปกินข้าว ที่ร้าน “ไก่หุบบอน” ไปรอพี่โก้ พี่หนึ่งและแฟน ที่ไปกับเรืออีกลำ

อาหารที่นี่อร่อยมาก พอพี่โก้ พี่หนึ่งกับแฟน และ พี่ตุ๋น(พี่คนเรือ) มาถึง เล่าถึงความใสของน้ำทะเลที่เกาะริ้น ในวันนี้ ว่าเปรียบได้กับน้องๆ ของสิมิลัน พบทากเปลือย (Nudibranch)พบฉลามครีบดำ(Slivertip Shark) พบฉลามขี้เซา(Nurse Shark) และพบกระเบนนก(Eagle Ray) เราก็ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ อยากเห็นบ้าง แม้จะไม่มีภาพมายืนยัน แต่สำหรับนักดำน้ำ การมาเกทับว่า ได้เจออะไรมาบ้าง เป็นความสุขอย่างหนึ่ง

เป็นอันจบทริปแสนสุข ของผมอีกหนึ่งครั้ง แน่นอนว่า มันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของผมอย่างแน่นอนเพราะผมเป็นมนุษย์ย่อมมีกิเลสเป็นของธรรมดา

แต่กิเลสของผม กลับอยู่ภายใต้ หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสำนึกของนักอนุรักษ์ท้องทะเล ผมเชื่อว่านักดำน้ำส่วนใหญ่ มีจิตใจดี และไม่อยากให้เพื่อนๆใต้ทะเล ถูกทำร้าย จะมีเพียงส่วนน้อย เท่านั้น ที่ชอบทำร้ายทะเล

นอกจากเพื่อนๆใต้ทะเล ที่ยินดีต้อนรับผมทุกครั้ง เมื่อผมไปเยือนแล้ว ในอีกด้านหนึ่ง เพื่อนบนบกผู้มีใจรักในสิ่งเดียวกัน สังคมนี้กลับค่อยๆเปิดกว้าง ทีละน้อยๆ โดยที่ผมอาจไม่ต้องเสียเงินไปหาถึงใต้ทะเลก็ได้


Kasab
(Phop Payapvipapong)
31 october 2005
23:20 น