ตามรอยมนุษย์กบ...ไปพัทยา(1)

“พี่ไปพัทยาหรือเปล่าครับ วันอาทิตย์นี้” เสียงของไมค์ หนุ่มน้อยวัย20 ปี ผู้มีประสบการณ์ดำน้ำมาแล้วกว่า 30 ไดฟ์ ถามผม ในค่ำวันศุกร์

“ เฮ้ย จริงดิ พี่ไม่เห็นรู้เรื่อง” ผมตอบด้วยความประหลาดใจแต่ในใจอยากไปใจจะขาดเนื่องจากพัทยาเป็นทริปง่ายๆ สั้นๆ ประหยัด มีของแปลกๆให้ดูเยอะ ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาในการตัดสินใจมากนัก

ดังนั้นจึงไม่รอช้า รีบโทรศัพท์ไปถามพี่ป้อม Instructor ของผม สอบถามรายละเอียดและยืนยัน บอกขนาดของตีนกบ(Fin) ซึ่งได้ความว่า ทริปนี้ ไปดำกัน 2 วัน เสาร์-อาทิตย์ มีพี่พิชและพี่ต่อไปด้วย(3 เดือนก่อน ผมก็พัทยากับพี่ๆเช่นกัน) ส่วนไมค์ไปสอบ Rescue เพียงคนเดียว(เป็นหลักสูตรต่อจาก Advance)

ผมตัดสินใจไปดำเพียง 1 วัน เนื่องจากเงินที่มีจำกัด โดยหมดไปกับการใช้จ่ายในการตะลุยเกาะหมาก เมื่ออาทิตย์ก่อน

แม้เป็นเพียง 1 วัน แต่นั่นก็ทำให้ต่อมกระหายไนโตรเจน การสูดอากาศผ่าน Regulator การได้พบเพื่อนใหม่ทั้งบนบกและใต้ทะเล หรือเส้นเลือดฝอย(ชั่ว)ในจมูก ที่อยากจะออกมาของผม เริ่มทำงานอีกครั้ง


29 ตุลาคม 2548

เป็นโอกาสดี ในการประหยัดค่ารถทัวร์ เมื่อคุณพ่อและคุณแม่ จะไปพัทยาเพื่อนำสายชาร์ตโทรศัพท์ไปให้พี่ชาย ผมจึงถือโอกาสไปลงโรงแรม Gulf Siam บริเวณพัทยาเหนือ เช่นเดิม (ถือโอกาสนำแผ่นความรู้ปลาทะเล ที่สามารถเอาลงไปใต้น้ำ ซึ่งได้ฟรีมาจากการจองหนังสือ Sea Thai Sea ติดไปใช้ด้วย)

ไม่นานพี่ป้อมโทรมาบอกว่า Wet Suit อาจไม่พอ เพราะฉะนั้น ผมอาจจะต้องลงชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้น ซึ่งผมกังวลอย่างเดียว คือ ความเย็นของน้ำทะเลที่อาจจะทำให้ผม ไม่สนุกสนานเท่าที่ควร

หลังจากพักผ่อนรอบๆพัทยา สี่โมงกว่าผมมาถึงที่โรงแรม Gulf Siam โดยมีคุณลุงยามชุดขาว มาดเนี๊ยบ อีกทั้งบรรยากาศเดิมๆ คอยต้อนรับผมอยู่

“อ้าว สวัสดีครับ มานานแล้วเหรอ” เสียงพี่ป้อมทักทายผมหลังกลับจากการดำน้ำไม่นาน

“ซัก 15 นาที ครับพี่” ผมตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม”

นอกจากนี้ยังได้เจอพี่พิช และพี่ต่อ รุ่นพี่ในการดำน้ำ แม้จะเรียน Open Water ช้ากว่าผม แต่ในปัจจุบันจำนวนไดฟ์ได้แซงผม ไปเรียบร้อยแล้ว (2 ปัจจัย คือ เงินบวกเวลาครับ ต้องไปด้วยกัน)

“ เช็คอินได้เลยครับ น้อง วันนี้นอนกับไมค์นะ พี่ป้อมพูด”

ผมกรอกรายละเอียดส่วนตัวเล็กน้อย ก่อนเข้าห้องพัก อันดับแรกทีทำ คือ เปิดทีวี ค้นหาช่อง ESPN โดยมีความหวังว่า จะได้ดูฟุตบอลพรีเมียร์ลีก ที่จะเตะในคืนนี้

“แห้วครับ พี่น้อง” ไม่ใช่เสียงของพี่อู๊ด ในละคร เป็นต่อ แต่เป็นเสียงของผมที่บ่นคนเดียวในใจ

แต่เคเบิ้ลท้องถิ่นของพัทยา แม้ไม่มีช่อง ESPN แต่ก็มิได้เลวร้ายอย่างที่คิด มีช่องภาพยนต์ที่ฉายแต่หนังใหม่ๆ ตลอดเวลา มีช่อง ดิสนีย์ ที่ฉายมิสเตอร์ บีน มีช่องที่เปิดเพลงตลอด 24 ชั่วโมง เป็นต้น(น่าจะมาที่กรุงเทพบ้าง)

ผมนั่งดูหนังพระเจ้าตาก และดูหนังซีจี ไฟนอล แฟนตาซี อย่างเพลิดเพลิน(ทราบภายหลังว่า เป็นภาคต่อจากในเกมไฟนอล แฟนตาซี ภาค 7 คอเกมต้องรู้จักดีครับ)

อาหารเย็น เราเดินไปกินที่ร้าน “เจ๊จุก” ร้านอาหารทะเลซึ่งอยู่ใกล้ๆ ที่นี่ ผมได้รู้จักสมาชิกใหม่ ในทริปนี้มากขึ้น

ผมได้รู้จักสองหนุ่มรุ่นพี่ นามว่าโก้(ชื่อเดียวกัน) คนแรกเป็น Instructor เหมือนพี่ป้อม อีกคนหนึ่งกำลังจะได้เป็น Divemaster ในอีกไม่ช้า

ต่อมาเป็นพี่หนึ่งและแฟน สำหรับพี่หนึ่ง ผมจำได้ว่า แกคืนคนที่ทักทายผม ที่สระว่ายน้ำย่านอ่อนนุชในวันนั้น ว่าตีขาดีขึ้น(นึกว่าผมโดนซ่อม ให้ตีขาแบบโดดเดี่ยว ซึ่งวันนั้น ผมมา Review ทักษะ) อีกทั้งยังมาอ่านและคอมเมนเรื่องราวของผม ที่โพสลงในเว็บทะเลไทยดอดคอมด้วย

ถัดมาอีก คือ พี่ฝ้าย พี่ป๋อม และเจี๊ยบ สามสาวที่นั่งอยู่ด้านซ้ายมือของผม โดนเฉพาะเจี๊ยบ ผมพึ่งทราบภายหลังในวันรุ่งขึ้นว่า เธออายุห่างกว่าผมเพียง 1 ปี (ก็หลงเรียกพี่ อยู่ตั้งนาน )

อาหารในวันนี้ คนที่ดูกินไม่อร่อย คือ พี่พิช เพราะพึ่งทำกุญแจรถหายไป โชคดีที่อีกไม่กี่ชั่วโมง เพื่อนที่แสนดีจะขับรถมาจากกรุงเทพเพื่อนำกุญแจสำรองมาให้ (เป็นเพื่อนที่พึ่งได้ในยามยากจริงๆครับ)

เรากลับไปช่วยหากุญแจรถของพี่พิชอีกแรง เมื่อเห็นทีว่าจะหาไม่เจอ จึงต้องฉลองกันหน่อย(ยัง!) เดินไป Lotus ซึ่งอยู่ใกล้ๆ ซื้อเบียร์มานั่งดื่มกัน รอเพื่อนพี่พิชนำกุญแจรถมาให้

กลับมาที่ล๊อบบี้ พี่ๆ คุยกันว่า วันนี้ที่หาดตาแหวน(มิใช่บริเวณใต้สะพาน) พบม้าน้ำด้วย ทำเอาผมอิจฉาตาร้อนมาก พร้อมทั้งคิดในใจว่า ในวันพรุ่งนี้ ผมจะได้เจออะไรมั่ง ?

เนื่องจากไมค์ไปนอนอีกที่หนึ่ง พี่ต่อจึงขนสัมภาระ มานอนกับผมด้วย ซึ่งแกกำลังตกอยู่ในห้วงเสน่หา รัก มือถือมากเป็นพิเศษ(ขอนินทาหน่อยนะพี่ ฮ่าๆๆ)