Friday, December 12, 2008

ทดสอบ กล้องและHousing….ที่พัทยา(2)







Dive 2 Blenny เจ้าปลาตั๊กแตนหิน!!!!

คราวนี้ไม่มีปัญหาครับ ลงได้อย่างสบายๆ ผมเริ่มจากการถ่ายรูปปะการัง ถ่ายรูปพี่หมีกับ Canon G9 และแล้วพี่หมายก็ชี้ให้ผมดูสัตว์ทะเลขนาดเล็กอยู่ในซอกหิน บริเวณพื้น ผมเห็นเขาโผล่หน้าออกมาครับ ในตอนแรกนึกว่าเป็นลูกปลาแมงป่องซะอีก แต่ผมก็พยายามถ่ายครับ แม้จะยากมาก ลอยตัวให้นิ่ง เพราะด้านล่างมีแต่เม่นทะเลทั้งนั้นเลยน่ะ




แต่ประโยชน์ของการที่ผมมีกล้องถ่ายภาพใต้น้ำ บันดาลให้ผมเจอสัตว์ทะเลที่หายาก(ก็ต้องตาดีด้วยน่ะครับ) หลังจากกลับมาดูรูปที่บ้าน เฮ้ย!! นี่มันไม่ใช่ลูกปลาแมงป่อง




นี่มันปลาตั๊กแตนหินหรือปลาตุ๊ดตู่!!!!!!!!!(Blenny) นี่หว่า




จากการดูจากรูป เป็น Blenny ร้อยเปอร์เซนต์ครับ ไม่ใช่ปลาบู่(Goby)แน่ๆ เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นด้วยล่ะครับ ลักษณะที่ผมมั่นใจ คือ เหนือตาและบริเวณรูจมูกมีขนแตกแขนง ใต้คางมีขนคล้ายหนวดขนาดเล็กหนึ่งคู่ หากผมไม่ได้ถ่ายรูป คงไม่มีทางรู้เลยว่าเป็นตัวนี้




เสียดายที่ว่า หากแฟลชดีกว่านี้ จะทำให้เห็นสีที่ถูกต้องแท้จริงและจะสามารถแยกชนิดได้ครับ ว่า เป็น Blenny ชนิดไหน(เมื่อลงไปในระดับความลึก สีจะหายไป สีที่เราจะมองเห็น ไม่ใช่สีที่แท้จริงครับ สีที่ได้จากกล้องถ่ายรูปบวกแฟลชที่เพียงพอจะทำให้ได้สีที่แท้จริง)




ต้องบอกไว้ก่อนว่า การจะเข้าไปใกล้ปลาชนิดนี้ ค่อนข้างยาก เพราะเป็นปลาขี้ตกใจ บางคนก็ต้องรอคอยโอกาสเฝ้าหน้าโพรงตอนมันออกมาอีกครั้ง(แต่ตัวนี้ หน้าโพรงมีเม่นทะเลเต็มเลยครับ ต้องจัดระเบียบร่างกายกันดีๆล่ะ ผมขอบายคนนึง ถ่ายได้ขณะลอยตัว ก็ถือว่าดีใจมากๆแล้ว)
ว่ายต่อไป ลองถ่ายดาวขนนกดูบ้างครับ จากนั้นก็เป็นรูปวิวทะเลกับปะการัง มีรูปหนึ่งผมชอบมากๆ ปะการังอยู่ด้านล่าง มีนักดำน้ำอยู่ด้านบน แสงพอดีเลยล่ะครับ




บนเพรียงหัวหอมสีฟ้า พี่หมายชี้ให้ผมดูทากเปลือยขาวจุดดำ(Jorunna funebris) ผมพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกครับ บางคนก็เรียกว่า นูดี้กระต่าย ขาว อวบ น่ารักจริงๆ (บอกแล้วครับ ว่าพี่หมายแกเชี่ยวชาญทะเลแถบนี้มากๆ)




พี่หมายยังชี้ให้ดูสัตว์ทะเลอีกชนิดบนพื้นครับ มีสีม่วง คุ้นๆว่าผมเคยเห็นที่เกาะผึ้ง ช่วงเดือนเมษายนทริปตะรุเตานะ พี่หมายก็บอกตรงกับที่ผมคิดไว้ครับ คือ ดาวทะเล(Starfish)ชนิดหนึ่ง แต่ผมมองดูรูปก่อนหน้านั้นจะมองว่าเป็นปะการังก็ได้นะ(หรือว่ารูปหนึ่งเป็นดาวทะเล รูปหนึ่งเป็นปะการังก็ไม่รู้)




จากนั้นก็ลองถ่ายรูปฟองน้ำครกและดาวทะเลที่รูปร่างเหมือนกับดาวมงกุฎหนาม




ดีใจกับ ในที่สุดผมก็ถ่ายรูปปลาได้ ผู้โชคดี คือ ปลากระรอกลายแดง(Redcoat) โชคดีที่แฟลชถึงด้วยครับ เจ้ากระรอกมาเป็นคู่ด้วย(อิจฉาโว้ย)




พยายามถ่ายรูปปลาผีเสื้อแปดขีด(Eight-banded Buttelflyfish) แต่ยังไม่ work ครับ ออกจะเบลอซะมาก




มาได้รูปดาวขนนก ที่ใส่มาโครแล้วเปิดแฟลช ที่ชอบครับ จากนั้นเป็นหนอนพู่ฉัตรที่ผมคิดว่าพัฒนาขึ้น(คิดเอาเอง) และครอบครัวฟองน้ำครก(Barrel sponge)ที่จับกลุ่มเยอะมากๆ




ชำเลืองดูพี่หมี หันไปดูด้านหลังจนผมเริ่มคลื่นไส้แล้ว ถึงช่วงนี้ ผมเหลืออยู่กับพี่หมีแค่สองคนครับ พี่หมายและคนอื่นๆหายไปแล้ว ยังไงก็ต้องช่วยๆดูกันครับ จะให้ผมตามกลุ่มแต่ทิ้งพี่หมีไว้ ก็คงไม่ดีกว่า(สองคนดีกว่า ช่วยเหลือกันได้น่ะ)




จริงๆแกบอกให้ผมขึ้นไปได้เลยครับ แต่ผมยังรอ และดำไปเรื่อยๆ ขึ้นพร้อมกันดีกว่า(แม้จะอยากขึ้นแล้วก็เถอะ)




ส่วนปลาทะเลอีกชนิดที่จำได้ ก็คือ ปลาผีเสื้อปากยาว(Beak Buttelflyfish) ครับ

คลื้นไส้เหมือนเคยครับ ลองถ่ายรูปภูเขาดูดีกว่า หลังจากส่งกล้องขึ้นไปแล้ว น้ำเริ่มแรงครับ(ไม่ได้รีบขึ้น เพราะมีคนมารอกันเยอะน่ะ) ผลคือ น้ำแรง จนถ้าไม่ได้จับเชือก มีปลิวแน่ๆครับ(ขนาดอยู่ข้างๆเรือนะ)




ลมพัดมา ตัวสั่นไปหมดเลยครับ(อยากมาดำน้ำหน้าหนาว สมน้ำหน้า) แต่ก็ไม่หวั่นครับ แบบนี้ผมชอบอยู่แล้ว ดีกว่าไปขึ้นเขาแล้วกัน ผมชอบดำน้ำน่ะ 555




พี่หมายบอกว่า เราจะทำกันสามไดฟ์ครับ(จริงๆผมก็ไม่อยากลงแล้วน่ะ พะอืดพะอม แต่ลงก็ได้ครับ) พี่หมีหาฟินของตัวเองครับ เข้าใจว่าคนอื่นคงหยิบผิดไป ฟินหายไปคงไม่สนุกแน่ๆ(สุดท้ายก็เจอครับมีคนหยิบผิดไปจริงๆนั่นแหละ)




ไดฟ์สุดท้าย เราจะลงดำกันที่ลอมฟางครับ บางทีการอยู่ในน้ำจะช่วยคลายหนาวมากกว่าอีกนะ 555 (ไม่ต้องเจอลมไงครับ)



Dive 3 วิมานของเหล่าฟองน้ำ!!!

อุณหภูมิของน้ำอยู่ที่ 27 องศาเซลเซียส ไม่นานนักก็เหลือผมกับพี่หมีเพียงสองคน ไปเรื่อยๆ ผมเจอปลากะรังท้องกำปั่น(Blue-Lined Rockcod) ว่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว พยายามจะยกกล้องขึ้นมาถ่ายแต่ก็ไม่ดีเท่าไรครับ ได้แค่สีของลำตัวเท่านั้นเอง 555

นอกจากดาวขนนกแล้ว จุดนี้มีฟองน้ำค่อนข้างเยอะ จะเรียกว่าเป็นอาณาจักรของฟองน้ำ ก็คงไม่ผิดนัก เจ้าฟองน้ำสีฟ้าเกาะติดอยู่บนก้อนปะการังเต็มไปหมด พอลองถ่ายรูปดู ตัดกับฉากหลัง คือ สีเขียวของน้ำทะเล ก็สวยดีเหมือนกันครับ

ฟองน้ำ(Sponge) เป็นสัตว์ทะเลชนิดหนึ่ง ข้อแตกต่างกับเพรียงหัวหอม(Sea Squirt)คือ รูของฟองน้ำไม่สามารถเปิด-ปิดได้ ในขณะที่เพรียงหัวหอม มีรูที่สามารถเปิด-ปิดได้ครับ


มีตะกั่วอยู่ด้านล่าง ตอนแรกว่าจะเก็บขึ้นมาครับ แต่รอบๆตะกั่วมีเม่นทะเลมาคุมด้วย ไม่เอาดีกว่า ขืนเก็บได้แต่โดนแทงก็คงไม่คุ้มกัน




เริ่มมาที่จุดที่ตื้นขึ้น ผมเรียกพี่หมี บอกว่า ผมเจอปู(Crab)ด้วย อยู่ด้านหน้าโพรง แต่ลืมไปว่า พี่หมีเอาเลนส์ Wide ลงมานี่นา(ว่าแล้ว แกทำสัญญาณให้ผมลงไปถ่าย)




พอเปิดแฟลชปรากฎว่าฉากดำมืดเลยครับ เข้าใจว่าคงอยู่ไกลไป(แฟลชไม่ถึง) พอเข้าไปใกล้ๆ ถ่ายได้ครับ แต่ค่อนข้างเบลอ(มือสั่น ไม่ก็โฟกัสไม่ดี) จากนั้นไม่นาน ปูน้อยก็คงรำคาญผม หนีเข้าโพรงดีกว่า




ผมยังคงถ่ายภาพหนอนพู่ฉัตรและฟองน้ำครกอยู่ ทันใดนั้น ปลาปักเป้าชนิดหนึ่งว่ายผ่านไป ผมรีบยกกล้องขึนมาถ่าย




แม้จะไม่ชัดมาก แต่ยังพอเห็นครับ เมื่อมาวิเคราะห์ดูแล้ว นี่คือ ปลาปักเป้ากล่องนอใหญ่(Largenose Boxfish) จุดเด่น คือ ริมฝีปากที่นูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด มีจุดเล็กๆสีดำ รอบตัว พวกนี้ชอบอาศัยอยู่ในน้ำขุ่น ล่าสุดที่ผมเห็น คือ ที่เกาะสากเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา แต่คราวนั้นเห็นแวบเดียวครับ คราวนี้มีรูปถ่ายให้ผมได้ดูด้วยล่ะ(ดีจริง)




พี่หมีทำสัญญาณให้ผมดู แต่ผมไม่เข้าใจ พอแกถอดเรคกูเลเตอร์แล้วพูดบอกผมใต้น้ำว่า “หนาว” ผมก็ถึงบางอ้อทันที(จะขึ้นเมื่อไรก็ได้ครับ ธรรมดาไดฟ์นี้ตอนแรกก็ว่าจะไม่ลงอยู่แล้ว อีกอย่างผมใส่ Wetsuit 3 มิลลิเมตร ก็ยังว่าหนาว พี่หมีใส่ 0.5 มิลิเมตร ก็คงหนาวกว่าผมแน่ครับ 555)




ระหว่างหาทางขึ้น ผมเจอยูกะกับอาโออิ(ขนาดใส่หน้ากากก็ยังพอดูรู้ครับ) ผมทำสัญญาณมือ OK ให้อาโออิ(เป็นสัญชาติญาณน่ะครับ มือมันไปเอง) เธอยกมือทำสัญญาน OK ตอบเช่นกัน พอหันไปด้านซ้าย เจ้าหัวเกรียนชาวญี่ปุ่นก็อยู่ด้วย อาจกำลังสอบกันอยู่ ผมไปดีกว่า จะยกกล้องขึ้นมาถ่าย เขาจะหาว่า หน้าหม้อ (เดี๋ยวจับไต๋ได้ คราวหน้าเจ้าหัวเกรียนจะยิ่งระวังตัว ใส่เสื้อกั๊กมากขึ้นครับ 55)




ส่วนปลาชนิดอื่นที่จำได้คือ ปลาแพะ(Goat Fish) และปลากระรอกลายแดง(Redcoat)




ขึ้นมาเก็บอุปกรณ์ ระหว่างนั้น สวรรค์ทรงโปรดครับ เห็นอาโออิกับชุดทูพีช(ขาวจริงๆ) (ทริปนี้นอกจากได้ลองกล้องก็ได้อาหารตาด้วย)




เรือแล่นออกจากลอมฟาง กลับสู่ฝั่ง คลื่นแรงมากๆครับ เดินแล้วเสี่ยงต่อการหกล้มเป็นอย่างมาก ผมรีบมาเก็บกล้อง เพราะเวลาเรือออก กล้องที่กลิ้งไปมาในถัง อาจทำให้เสียหายได้




เรากลับถึงฝั่งช้าหน่อย ประมาณทุ่มกว่าๆ แต่ทุกอย่างก็เรียบร้อยดีครับ



บทส่งท้าย

เสร็จสิ้นเรียบร้อยครับกับทริปทดสอบกล้องและHousing ของผม เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่และเชื่อว่าจะสนุกมากยิ่งขึ้นในทริปต่อๆไปครับ




ผมมีโอกาสได้รู้จักสัตว์ทะเลมากขึ้นกว่าเดิม เพราะบางชนิดที่ผมเห็นเพียงชั่วครู่ อาจจะไม่ใช่ตัวที่ผมคิดก็ได้ การมีกล้องจึงช่วยเหลือตรงจุดนี้ได้มาก ทำให้การวิเคราะห์ยิ่งแหลมคม




ขอบคุณพี่ป้อม ที่ช่วยเป็นธุระให้ครับ ผมเชื่อแล้วครับที่พี่บอกผมว่า อยากมาพัทยาเมื่อไรก็มาได้เลย




ขอบคุณพี่หมาย กับความมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี คราวหน้าเจอผมอีกแน่นอนครับพี่




ขอบคุณพี่ตุ๋นกับอาหารที่อร่อยเหมือนเดิมครับ




ขอบคุณพี่หมีครับ ที่ช่วยแนะนำเรื่องการถ่ายรูป ผมว่าคงได้เจอพี่อีกแน่ๆ ในทริปต่อๆไป




ว่าแล้วก็ กราบขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม เจอกันทริปหน้าครับ




Phop Payapvipapong







10 Dec 2008

11:36 pm




0 Comments:

Post a Comment

<< Home