นิซ ในรถไฟฟ้าใต้ดิน

กระท่อก เพื่อนตัวโย่ง เคยเล่าให้ผมฟังถึงความสนใจแบบนิซ แปลว่า เป็นความสนใจเฉพาะกลุ่ม เฉพาะเรื่อง ซึ่งทำให้คนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน สามารถมารู้จักกันได้ แถมคุยกันถูกคอเสียด้วย บางครั้งอาจจะมากกว่าเพื่อนที่คบกันมานานด้วยซ้ำ

อาจเป็นเรื่องการดำน้ำ การไปหาต้นไม้น้ำ การสำรวจธรรมชาติ เป็นต้น กระท่อกเคยเล่าให้ฟังว่า เขาเคยไปงานแต่งงานเพื่อนที่เพิ่งรู้จักทางเน็ตได้ไม่กี่เดือน การรู้จักก็เชื่อมโยงมาจาก นิซ นั่นเอง

เมื่อวานนี้ ระหว่างกลับบ้าน ผมเดินทางโดยรถไฟฟ้าใต้ดิน นั่งอ่านหนังสือปลาทะเลไทย ภาค 2 ของ อ ธรณ์ ธำรงค์นาวาสวัสดิ์ ตรงข้ามผม มีชายคนหนึ่งสวมแว่นตา จ้องมองมาที่หนังสืออย่างสนอกสนใจ

ผมเดาว่า น่าจะเป็นคนที่ชื่นชอบทะเลเหมือนกัน บางทีอาจเป็นลูกศิษย์ของ อ ธรณ์ ก็ได้

“เลี้ยงปลาทะเลหรือเปล่าครับ” ชายคนนั้นเดินเข้ามาคุยกับผม ซึ่งผมคิดในใจว่า หากคนนี้เลี้ยงปลาทะเลคงคุยกับผมไม่สนุกแน่นอน
“เปล่าครับ ผมดำน้ำ” ผมตอบ

เมื่อคุยกัน จึงทราบว่า ชายคนนี้ชื่อว่า พี่เต้ย ทำงานบริษัทประกันภัย มีความสนใจเรื่องการดำน้ำ โดยเฉพาะปะการัง ไปดำสน็อคเกิ้ลมาหลายแห่ง แต่ไม่ใช่คนที่เลี้ยงปลาทะเลอย่างที่ผมเข้าใจ

พี่เต้ย บอกว่า เห็นคนอ่านหนังสือประเภทนี้ เดาได้ คือ 1 เลี้ยงปลาทะเล 2 ดำน้ำ

ไม่แปลกใจว่า เหตุใด ผมถึงคุยกับพี่เต้ยเป็นเวลานาน หากพี่เต้ยได้เริ่มเรียนดำน้ำจริงๆ ผมคิดว่าคงจะได้ปรึกษาเรื่องปะการังกับพี่เต้ยได้สนุก เพราะพี่เต้ยสนใจปะการังเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ ที่ทำให้คนที่ชอบในสิ่งเดียวกัน ได้มารู้จักกันอย่างไม่คาดคิด