พ่อครับ ผมทำได้แล้ว

14 เมษายน วันหยุดสงกรานต์ และเป็นวันครอบครัวด้วย ขณะผมกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ ก็ได้รับโทรศัพท์จากเฮนเบะว่า พ่อของมอย เสียชีวิตแล้ว

วันครอบครัวของใครหลายๆคน กลับเป็นวันสูญเสียของครอบครัวหนึ่ง

ผมโทรหามอยในทันที เพื่อแสดงความเสียใจ มอยเก็บความรู้สึกได้เก่ง สามารถคุยกับเพื่อนได้ปกติ ทราบอีกว่า มอยได้ทำใจล่วงหน้านานแล้ว

หลายเดือนก่อน มอยเคยบอกผมว่า พ่อของเขาเป็นมะเร็งในตับ อาการเริ่มลุกลาม จนมาถึงหน้าอกแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่ทำใจ นั่นเป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมมอยถึงออกจากงาน กลับมาอยู่ที่บ้าน ใน จ อ่างทอง

เพราะจากนี้ไป มอยในฐานะ พี่คนโต จะต้องหาเลี้ยงครอบครัวและช่วยเหลือกิจการที่บ้านอย่างเต็มตัว

พ่อของมอย ผมและเพื่อนๆโอวี รู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะท่านจะมารับส่งมอยเป็นประจำ โดยขับรถตู้ติดตรา ไทยรัฐ(สมัยก่อนพ่อของมอยเคยทำงานอยู่)

ท่านเป็นคนที่มีจิตใจ กว้างขวาง เห็นได้จากงานบวชของมอย ที่ จ อ่างทอง ท่านมีความเป็นกันเองกับพวกเราทุกคน

ล่าสุด มอย คนที่ทำท่าว่าจะเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย ได้พระราชทานปริญญาบัตรที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง

มอยได้แสดงให้คุณพ่อ เห็นว่า เขาไม่ใช่คนเก่ง แต่ความพยายามของเขาก็สามารถทำให้คุณพ่อภาคภูมิใจและท่านก็ได้เห็นแล้ว

หลับให้สบายนะครับ คุณพ่อ