ศึกษาภัณฑ์พาณิชย์
หากใครได้ยิน น้อยคนที่ไม่รู้จัก เพราะที่นี่เป็นแหล่งรวมอุปกรณ์การศึกษาอย่างครบครัน ไม่ว่าจะเป็นชุดนักเรียน เครื่องดนตรี หรือแม้กระทั่งภาพประกอบการศึกษา ที่เรามักจะซื้อไปทำรายงาน(บางครั้งก็ซื้อไปเพื่อเป็นการสอบซ่อมวิชานั้นก็มี) เป็นต้น
ที่นี่มีสาขาใหญ่ ที่ถนนราชดำเนิน ส่วนสาขาย่อย ผมทราบเพียงที่เซ็ลทรัล ลาดพร้าว เพราะสมัยเด็กๆ ผมกับครอบครัวมักจะเดินเข้าไปใช้บริการบ่อยๆ แทบทุกสัปดาห์ เมื่อถึงเวลากลับบ้าน
ที่นี่ จึงมีกลิ่นอายแห่งความหลัง ที่ผมไม่เคยลืมเลย
อันว่า ที่ทำงานของผม อยู่ใกล้ที่นี่ซะด้วย ไม่แปลกใจว่า เมื่อผมเดินเข้าไป จึงรู้สึกปลาบปลื้ม ยินดีไม่น้อย
มีความรู้สึกว่า โชคดีมากกว่าการมีศูนย์การค้าเสียอีก
ในสัปดาห์แรกๆ ผมใช้เวลาในช่วงพักเที่ยง อุดหนุนภาพประกอบการศึกษาจากเด็กสาวน่ารักในชุดนักเรียน ได้ภาพประกอบการศึกษาปลาทะเล ภาพประกอบการศึกษาแผนที่ประเทศไทย ไปติดไว้ในที่ทำงาน
ต่อมา ผมจึงเริ่มสำรวจที่นี่อย่างจริงจังพบว่า ชั้นล่าง จะมีหนังสือมากมาย โปรแกรมคอมพิวเตอร์ กระดาษสีสำหรับทำรายงาน วีซีดี(แอนนา) เอ้ย วีซีดีภาพยนต์ทั่วๆไป และวีซีดีเพื่อการศึกษา เป็นต้น
ชั้นสอง เป็นเครื่องดนตรี ชุดนักเรียน หลายอย่าง นึกถึงวัยเด็กเป็นบ้า เช่น ตราติด บ่า ของลูกเสือ เมล็ดพืชไปปลูกในวิชาเกษตร เป็นต้น
และสิ่งที่ทำให้ผมลิงโลดขึ้นมาทันที คือ รองเท้ากีฬานันยาง สีขาว ที่ผมและเพื่อนๆใช้เสมอ เวลาซ้อมกีฬา เพราะสะดวก ทน ใช้เตะบอลก็ได้ ใส่เที่ยวก็ดี (ตอนเด็ก โดนบังคับใส่ครับ ไม่งั้นรุ่นพี่จะว่าได้ ว่าเปรี้ยว)
ใกล้ๆ มีรองเท้าแตะ ยี่ห้อ puppa นี่ก็เช่นกัน ที่เป็นความหลัง เพราะใส่มาตั้งแต่เด็ก ที่รร ก็ใช้ยี่ห้อนี่ พอออกมา ผมก็ยังหายี่ห้อนี้ใส่อยู่(จะมีขายตามเซเว่นครับ)
ก่อนกลับไปทำงาน ซื้อรองเท้านันยางสีขาวมา 1 คู่ จึงทราบว่า ตอนนี้มีรุ่นใหม่ มีขอบยางที่นิ่มขึ้นด้วย แต่ผมเลือกที่จะใช้แบบเก่า เพราะเหมือนที่เคยใช้มากกว่า(ราคาเท่ากันครับ)
6-7 ปีที่แล้ว ผมใส่เบอร์ 44 ปัจจุบัน ต้องใส่เบอร์ 45 นับว่าสมเหตุสมผลดี หลังจากที่ชอบประหยัดใส่รองเท้าใหญ่ๆ เพื่อจะได้ใส่นานๆ ผลคือ เท้าจะขยายใหญ่มากกว่าคนที่ชอบใส่แบบพอดีๆ(ไม่รู้ แต่ว่าน่าจะเกี่ยวนะ)
ผมไม่ทราบว่า สาขาย่อยของที่นี่ ยังเหลือที่ไหนในกรุงเทพบ้าง
แต่ที่แน่ๆ ที่นี่จะเป็นสถานที่เดินเล่นของผม อีกนาน ตราบเท่าที่ยังทำงานแถวนี้อยู่ และผมก็เชื่อว่า หลายๆคนคงจะมีความหลังกับสถานที่นี่ ไม่มากก็น้อย
ใครไปไม่สะดวก คิดถึงลองดูไปก่อนนะครับ http://www.suksapan.or.th/
6 Comments:
มีอีกที่ตรง ริมถนนลาดพร้าวว่ะ
แถวบ้านเรานั่นแหล่ะ
สาขาใหญ่พอสมควร
เออ..นักเรียนไทยที่นี่
ก็ ใช้นันยางเตะบอลกันเกือบหมด
แต่มีกูคนเดียวที่ใช้สีขาว
,ซึ่งตอนนี้จะว่าไปก็ไม่ขาวแล้ว
คนอื่นๆนิยมใช้สีดำกันว่ะ ส่วนสีน้ำตาลไม่เห็นเลย
คาดว่าคงไม่มีใครอยากทำตัวเป็น ลูกเสือหนีค่าย
ปล. คราวหน้ากรุณาอย่าเอารูป นิ้วตีน มาลงอีก
มันทำให้กู ไม่อยากเปิดเข้ามาblog มึงเลย
จนกูแน่ใจว่า นานพอที่มึงจะ อัพ blog ใหม่แล้ว
ขอให้สนุกกับชีวิตการทำงานเว้ย
,ถึงจะไม่สนุกเหมือนชีวิตใต้น้ำก็ตามที
เกือบลืม
ถ้าเจ้าของblog Music is life!!
และ คุณLex Luthor ผ่านเข้ามา
,กรุณา อัพเดท blog ของคุณด้วยครับ
ส่วนไอ้เพื่อน the real me ที่chicagoอะไรนั่น
ไม่ต้องไปตามมันแล้วครับ
ถ้ามันคิดจะอัพ อย่างแรกคงเปลี่ยน
blog มันเป็นสีชมพู แหละ
555 มีเพื่อนแอบคิดถึงผลงานด้วยวะ ตอนนี้กูขาดแรงบันดาลใจวะซ่าน บางเรื่องก็ยากจะกลั่นกรองออกมาเป็นถ้อยคำนะ บางทีมันก็จบไม่ลงเหมือนกัน
ขอบใจว่ะซ่าน
มึงกลับมาพากูไปด้วยแล้วกัน ว่าอยู่แถวไหน
ใช้นันยางเตะบอลเหรอ ดีๆ สีดำแปลกๆว่ะ สงสัยใช้สีขาวซะเคย
โอเค จะไม่เอารูปนิ้วตีนมาลงแล้ว แต่เป็นนิ้วตีนคนอื่น แทน ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น
เป็นช่วงก่อนสอบน่ะ เลยไม่มีเวลาอัพบลอคเพิ่ม
ส่วนสายรกน่ะเหรอ เห็นด้วยว่ะ บลอคต้องสีชมพู ถึงจะเขียนอีก
ตอนนี้มันยังชมพูไม่พออีกเหรอวะ ฮ่าๆๆๆ
เช่นกันซ่าน ตั้งใจเรียน เว้ย
แล้วเจอกัน
กูรู้อยู่ตรงไหน ถ้าจำไม่ผิดเลยโชคชัยสี่ไปหน่อย อยุ๋ถนนใหญ่เลย
จริงดิ ว่างๆพากูไปนะ
Post a Comment
<< Home