ไว้อาลัยแด่….รุ่นน้อง

ผมพึ่งทราบข่าวจากพี่เงี่ยน(สมสมรรถ เดชะไกศะยะ) นักเรียนวชิราวุธวิทยาลัยรุ่นที่ 68 ว่า รุ่นน้องที่โรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย รุ่นที่ 73 คณะดุสิต ประเสริฐ ปิยะภานีรัตน์ ซึ่งมีชื่อที่เรียกกันในโรงเรียนว่า สถุน ถูกยิง เสียชีวิตเมื่อวานนี้

แม้ผมจะไม่สนิทสนมกับรุ่นน้องคนนี้นัก เพราะอยู่คนละคณะและอยู่คนละชั้นปี แต่เมื่อผมทราบข่าว ก็เสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของรุ่นน้องคนนี้เช่นกัน ที่สำคัญ เป็นการจากไปก่อนวัยอันควรด้วย

สถุน เป็นลูกพี่ลูกน้องของคอห่าน(ทวี ปิยะภานีรัตน์) นักเรียนวชิราวุธวิทยาลัย รุ่นที่ 72 รุ่นติดกับผมนี่เอง ถ้านับตามอายุแล้ว สถุนแก่กว่าผมเสียอีก แต่พอเข้ามาในโรงเรียนแล้ว เราถือตามลำดับอาวุโสของชั้น มากกว่าอายุ

ในการแข่งกีฬาบาสเกตบอลกับคณะดุสิต ครั้งใด ผมมักจะเจอสถุน ในสนามแข่งขันแทบจะทุกครั้ง เพราะร่างกายที่สูง ใหญ่กว่า เด็กในวัยเดียวกัน ทำให้สถุนสามารถเล่นกีฬาได้หลายอย่าง รวมทั้งรักบี้ฟุตบอล กีฬาหลักของโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัยด้วย

นอกจากนี้ ในการแข่งขันกรีฑา ประเภทกระโดดสูง รุ่นกลางและรุ่นใหญ่ ในปีสุดท้าย ผมก็ได้เป็นตัวแทนของคณะผู้บังคับการ ในขณะที่สถุน ก็เป็นตัวแทนของคณะดุสิต ซึ่งผลปรากฏว่า ผมแพ้เจ้ารุ่นน้องคนนี้ เพราะสถุนกระโดดได้ถูกต้องกว่า(ศิษย์ครูหมิว) เล่นมานานกว่ามาก ในขณะที่ผมพึ่งได้ลงแข่งขันในปีแรกเท่านั้น

คำพูดที่ผมจำได้ ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับสถุน ก็ คือ ที่สนามบาสข้างๆคณะผู้บังคับการ วันนั้นสถุนเดินมาถามผมว่า

“พี่กับ พี่กระจิบ(พี่ชายคนกลางของผม) ใครเล่นบาสเก่งกว่ากันครับ”

“พี่กระจิบแหละ พี่ไม่ค่อยเก่งหรอก”

แน่นอนว่า บุคคลที่เสียใจที่สุด คงไม่พ้นครอบครัว ญาติพี่น้อง รวมถึงนักเรียนวชิราวุธวิทยาลัย ทุกๆคนด้วย

สถุน น้องทำบุญมาน้อยในชาตินี้

หวังว่า ชาติหน้า คงได้มีโอกาส มาเล่นกีฬาด้วยกันอีก

ขอให้ไปสู่ สุขคตินะครับ

พี่กระสาบ
ภพ พยับวิภาพงศ์
นักเรียนวชิราวุธวิทยาลัยรุ่นที่ 71