วันแห่งความสําเร็จ

วันรับปริญญาเป็นวันที่บัณฑิตใหม่ทุกๆคน ภาคภูมิใจมาก รอยยิ้มแห่งความสําเร็จปรากฎอยู่ที่ใบหน้า ซึ่งเราพบเห็นอยู่บ่อยครั้ง

ในวันนี้ สําหรับผมเป็นวันที่ยิ้มได้ทั้งวัน(แต่ไม่ได้บ้า) จะรู้สึกว่าเราจะเป็นดาราที่มีชื่อเสียงเพราะใครๆก็อยากมาถ่ายรูปกับเรา

ตั้งใจเรียนแทบตาย มีเพียงกระดาษแผ่นเดียวเป็นเครื่องยืนยัน จริงๆแล้ว มีมากกว่านั้นเพียงแต่ว่าใครจะไขว่ขว้าได้มากแค่ไหน ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนด้วย

บางคนเป็นนักกิจกรรมของทางคณะและทางมหาวิทยาลัยตัวยง, บางคนชอบเล่นกีฬากับเพื่อนๆ บางคนชอบจับกลุ่มคุยกันหรือไปเดินช็อปปิ้ง หรือแม้กระทั้งบางคนที่เรียนเสร็จก็กลับบ้านทันที

อย่างเลวร้ายที่สุด สําหรับคนที่เรียนอย่างเดียว ก็ควรได้มิตรภาพที่ดีๆกลับมา ไม่อย่างงั้นจะเป็นการใช้ชีวิตที่ดูไร้สีสัน เพราะเรียนอย่างเดียว ไม่คบเพื่อน ไม่เปิดใจให้กว้าง น่ากลัวว่าจะเกิดปัญหาตามมาในอนาคต ยิ่งคนที่เรียนดีมาตลอดมาผิดหวังครั้งเดียว(ตกมาแล้วเจ็บหนัก) เป็นชีวิตมีแต่ความสําเร็จมาตลอด ซึ่งผมคิดว่ามีเพียงส่วนน้อยถึงน้อยมาก

เมื่อเช้าได้ไปงานรับปริญญาของเพื่อนเก่าสมัยเรียน รร ประจํา ที่สําเร็จการศึกษาแพทย์ พระมงกุฎ แม้จะรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเพื่อนคนนี้ไม่มาก แต่การที่เคยเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ทําให้มีความรู้สึกที่สนิทสนมมากแม้จะไม่ค่อยได้คุยกันก็ตาม

ว่าที่คุณหมอพูดด้วยรอยยิ้มว่า จะไปทํางานที่พิษณุโลก ดีใจที่เราจะมีคุณหมอที่อุทิศตนเพื่อส่วนรวมเพิ่มอีก 1 คนแล้ว

คนที่ดีใจที่สุดไม่แพ้เจ้าตัว คงเป็นคุณแม่และญาติๆที่มาแสดงความยินดีในความสําเร็จนี้ด้วย ลองคิดดูว่า หากเราเป็นพ่อแม่ ลูกของเราตั้งใจศึกษาเล่าเรียน จนจบการศึกษา เราจะมีความรู้สึกเช่นไร?

แม้หลายๆคนอาจไม่เห็นความสําคัญของวันรับปริญญา แต่ปฎิเสธไม่ได้ว่าความสําเร็จคือ สิ่งที่หลายๆคนต้องการ ทั้งนี้ทั้งนั้นอย่าลืมว่าไม่มีปัจจัยอะไรเลยที่จะไปมีอิทธิพลไปมากกว่าตัวของคุณครับ