Lembeh Strait...มหัศจรรย์แห่ง Muck Dive(11)

ที่กดน้ำบนเรือนี่ ใช้มือกดเอา แบบปั้มลม ก็โอเคนะครับ สะดวกดี ไม่ต้องยกให้เหนื่อย



เตรียมตัวเก็บของได้ ของรีสอร์ท คืนไป ของส่วนตัวเก็บไว้ มีเท่านี้แหละครับ

 

ระหว่างรอ นักดำน้ำไต้หวันและฝรั่ง ไปถ่ายรูปที่หัวเรือหน่อย มางวดนี้ไม่เจอฉลาม เพราะแถบนี้ คงมีแต่ตัวเล็ก และสัตว์ประหลาดหายาก(แต่อาจจะมีก็ได้) ยังไงดูฉลามตัวนี้ไปก่อนละกัน

 

วิวภูเขาไฟกับเมฆ ช่างยิ่งใหญ่เสียจริง

 

มี Sailfish กระโดดด้วยครับ ผมหันไปดูไม่ทัน

 

ทุกคน ขึ้นมาหมดแล้ว มุ่งหน้ากลับ Bastianos กันครับ



กลับมาจัดของสำหรับกลับวันรุ่งขึ้น ถ่ายรูปในห้องพัก ห้องที่ไม่ได้หรูหรานัก 

 

แต่อยู่สบาย หลับสนิททุกคืน อาจเพราะความเหนื่อย

 

หรือไม่ก็ตามปกติ ตอนอยู่บ้าน ผมนอนกับพื้น ไม่ได้นอนเตียงก็ได้นะ

 

รับประทานอาหารกลางวัน เจอพี่ชัยกับพี่ตุ๊ก อีกครั้ง เป็นสองสามีภรียา ที่เที่ยวบ่อยจริงๆ ไปดำน้ำมาหลายที่ เที่ยวบกก็มากอยู่ ถือเป็นตัวอย่างการใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า

 

มาเก็บบรรยากาศรอบๆที่พักต่อ

 

มีมุมไหนที่ยังไม่ได้ดูบ้าง มีบริการนวดด้วยแฮะ

 

อันนี้ห้องสำหรับทำกล้อง ประกอบ Housing ก่อนจะออกไปดำน้ำครับ

 

ส่วนอันนี้ Dive Shop

 

กลับห้องมาอาบน้ำจัดของต่อ เจอหนังสือแล้วครับ ก็ว่าอยู่หายไปไหนเล่มนึง

 

เช็คข่าวที่ Wifi ตรง Front น้ำมาถึงที่บ้านหรือยังเนี่ย แถวไหนท่วมแล้วบ้าง สถานการณ์เริ่มแย่ลง เพราะน้ำก็คลืบคลานเข้ามาเรื่อยๆครับ

 

มาดูอาหารเย็นมื้อกันหน่อย เริ่มจากสปาเก็ตตี้

 

หมูครับ อร่อยดี

 

ปลาเผาครับ ถามๆดูเหมือนจะเป็น Jack Fish นะ

 

Japan Cucumber สงสัยว่าเป็นแตงกวาญี่ปุ่น เพราะไม่เหมือนที่กินที่บ้านเลย

 

ปิดท้ายด้วยผลไม้

 

ถ่ายรูปสามสาวอินโดนีเซีย อ่านหนังสือ Lembeh ที่พึ่งเจอ ว่ามีจุดไหนที่ไปมาแล้วบ้าง

ผมบอกพี่ชัยและพี่ตุ๊ก ว่า พรุ่งนี้ผมจะดู Terminal ที่สนามบินชางฮีให้ว่า พอมาจากนามบินมานาโด แล้ว ต้องเดินไปทางไหน จึงจะถึง Gate

นัดแนะเวลาเรียบร้อย พรุ่งนี้เรือมารับแต่เช้า

 

พรุ่งนี้เย็นต้องกลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้งละ อย่าลืมตั้งนาฬิกาปลุกด้วย

เดี๋ยวจะไม่ได้กลับบ้าน 555

 

26 ตุลาคม 2554


กลัวเหมือนกันว่าจะตกเรือ ได้ยินเสียงนาฬิกาก็รีบลุกทันที

ขึ้นมากินข้าว ขนมปัง มาม่า คอนเฟรค ก่อนจะ Check-out ห้อง อำลาทุกคนทั้งพี่ชัยและพี่ตุ๊ก

ครูตุ๋ม พี่ตา พี่หมอพี พี่แดง หยก พี่บิ๊ก และกลุ่มมนุษย์กบไทย 

 

ซึ่งครูตุ๋มแนะนำว่า อย่าลืมเตรียมเงินไปจ่ายค่าภาษีสนามบิน ที่สนามบินมานาโด ด้วย

 

ได้เวลากลับ ฝนเลยตกหนัก!


เรือผิดเวลาไปมาก ทำไมยังไม่มารับเสียที อย่าลืมว่า พอขึ้นฝั่ง ยังต้องขึ้นรถไปอีกเป็นชั่วโมง ไปสนามบินมานาโด เดี๋ยวผมจะตกเครื่องบินเอานะ

 

ลองบอกเจ้าหน้าที่ เขากำลังเร่งให้อยู่ โอเคมาละ ไปเลยเพ่

 

อยู่มาหลายวัน ดำน้ำสะดวกทุกวัน ฝนตกแค่ช่วงกลางคืน ตอนนี้ฝนตกหนักจนมองไม่เห็นทางละ

ฝนสาดมาข้างๆผม อารมณ์ที่กลัวจะไม่ได้กลับบ้าน ผมมองเห็นน้ำใจจากลุงชาวอินโดนีเซีย และพนักงานสาว กับ ไอ้หนุ่มร่างอ้วนที่ตากฝนขับเรือ บอกให้ผมขยับเข้าไปอีกด้าน รอยยิ้มเช่นนี้ แม้จะเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่อบอุ่นมาก

 

เหลือเชื่อว่า พอถึงฝั่ง ท้องฟ้าเปิด ฝนหยุดง่ายๆไปซะแบบนั้น

 

เมืองท่า Bitung คึกคัก


ขามา มาตอนช่วงเย็น พอขากลับคราวนี้มาเช้าๆ สายๆ ผมเลยได้มีโอกาสเห็นบรรยากาศของตลาดที่นี่ และวิถีชีวิตของชาวท้องถิ่น

ร้านขายซีดี กับเพลงที่เปิดสบายๆ สนุกๆ สไตล์อินโดนีเซีย ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอก แต่รู้ว่าจังหวะมัน สนุกมาก เต้นได้เลย 555

ผมกลายเป็นคนผิวขาวไปเลยนะ เพราะชาวท้องถิ่นผิวจะคล้ำกว่าผมหมด แต่จริงๆ ก็กลมกลืนเหมือนกัน หากผมจะแปลงร่างเป็นคนท้องถิ่นบ้าง ค่อนข้างจะเนียนทีเดียวล่ะ(เพราะดำน้ำมาหลายวัน ก็ดำขึ้นไปอีก) 

 

ยังคงยืนรอ ต่อไป รถยังไม่มาซะที คันแล้วคันเล่า ผมถามพนักงานสาวว่า ผมจะไปถึงทันไหม เพราะไม่อยากตกเครื่อง เธอบอกว่า ไม่ต้องห่วง เพราะเคยมีคนมาช้ากว่าผม และทางรีสอร์ทโทรศัพท์ไปที่สนามบินให้รอ(ซึ่งเขาก็คงมี Limit ในการรอน่ะครับ) เอาเป็นว่าผมไม่อยากอยู่ในกรณีนั้น 

จะคุยกับใครก็ไม่ได้ เพราะแถวนี้ดูจะพูดภาษาท้องถิ่นกันหมด ผมรออย่างกระวนกระวาย ซึ่งพนักงานสาวเธอก็พยายามโทรศัพท์ตามคนขับให้ผมอยู่ครับ

 

Bye Bye Bitung / See You Again!

คนขับมาแล้ว รอมานานล่ะ ผมขอบคุณพนักงานสาวคนนั้น ที่ช่วยเหลือ ก่อนจะขึ้นรถ มุ่งหน้าสู่เมือง มานาโด

ถนนหนทาง เป็นถนนเล็กๆ มีเด็กนักเรียนเดินผ่าน ส่วนมากจะเดินเท้าเปล่ากัน

ซึ่งดูแล้ว แต่ละคนมีความสุขกันดีนะ 

ในขณะที่ผม นั่งเกร็งว่าเมื่อไรจะถึง (แม้จะอุ่นใจว่าอยู่ในรถแล้ว) เพราะคนขับก็ขับแบบปลอดภัยดีมากๆ

 

Manado Airport!


เร็วกว่าที่คิดครับ ผมมาถึงสนามบินมานาโดแล้ว 5555 (ดีใจมาก) ผมขอบคุณลุงคนขับที่ช่วยถือของลงมา 

รีบเดินหา Flight แล้วไป Check-in ผมบอกเจ้าหน้าที่ว่า เช็คทรูนะ กระเป๋าไปลง Bangkok เลยครับ เจ้าหน้าที่บริการดีมาก

ผมเดินมาจ่าย Airport Tax กับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง โอ้ว น่ารักซะด้วย แสดงหนังได้เลยนะเนี่ย เป็นดาราหรือเปล่าครับ 555



เศรษฐีร้าน Souvenir Shop


ตอนนี้ผมมีเงินเหลือ 150,000 (รูเปี๊ย) นะ (ไม่ใช่บาท) อยากจะใช้ให้หมดครับ จะได้ไม่ต้องเหลือกลับไปแลก พ่อก็บอกว่าให้ใช้ให้หมดด้วย

ซื้อไรดี เสื้อซักตัวละกัน(หา Lembeh ไม่มี) มีแต่ Bunaken กับ Manado ก็ต้องเลือกอันหลังครับ (Bunaken ไว้ค่อยกลับมาซิ) และก็ขนมคุ๊กกี้ของคนท้องถิ่น รูปร่างประหลาดเล็กน้อย แต่ก็น่าลอง ถือว่าอุดหนุนคนท้องถิ่นด้วย ครบพอดีเป๊ะ 150,000 หมดภายในเวลารวดเร็ว 555



Immigration, Go to Changi Airport


มาต่อแถว Immigration ก่อนจะขึ้นเครื่อง เริ่มเห็นฝรั่งหลายคน บางคนมาดำน้ำแน่ๆ บางคนดูแล้วน่าจะมาเดินป่า มองเห็นคนไทยอีก 3 คน นั่งอยู่ด้วย



ขึ้นเครื่องดีกว่า รอบๆฝนตก คงอีกนานกว่าจะได้กลับมาอีกนะเนี่ย



พนักงานบนเครื่องแจกอาหาร กินเรียบเพราะความหิว(ไม่เหมือนขามาแล้วครับ คราวนี้ท้องไส้ผมดีมาก)

เหมือนขากลับจะเร็วเหมือนกัน ถึงสนามบิน Changi แล้ว

 

Speed เร็วกว่านรก


มีเวลาไม่มาครับ เพราะเครื่องกำลังจะขึ้นแล้ว ออกมาตรง F (ที่ขามานอนหนาว ขดตัวเป็นงูนั่นแหละ)

ดูที่หน้าจอมินิเตอร์ ก่อนจะก้าวยาวๆ ไม่มีเวลาดูอะไรทั้งนั้น เพราะสนามบินที่นี่ก็กว้างอยู่ กว่าจะไปถึงที่ E (สำหรับขาออกจากประเทศ) ผมก็ต้องวิ่ง เพราะมัน Last Call แล้ว !

ขนาดไม่ได้เถลไถลที่ไหนเลยนะ 555



ยิ้มพิมพ์ใจ –สวัสดีครับ!


รอดแล้ว 555 พนักงานตรวจที่เครื่อง 2 คน คนผิวดำ เห็น Fin ที่ผมสะพาย เลยถามว่า

“คุณไปดำน้ำมาเหรอครับ ค่าใช้จ่ายแพงไหม”

ผมตอบว่า ใช่ บอกค่าใช้จ่ายคร่าวๆ เป็นเงินไทย ดูเขาจะทราบด้วยครับ ก่อนจะลงท้าย เขายกมือไหว้ผมแล้วบอกว่า

“สวัสดีครับ”

ผมยิ้ม และไม่ลืมที่จะสวัสดีเขา ตอบกลับเช่นกัน 



Let ‘ s go to Bangkok!

เป็นครั้งแรกที่ใช้เวลา Transit เครื่อง เร็วที่สุด สำหรับอาหารมื้อนี้ ก็ฟาดเรียบ อร่อยด้วย

มีภาพยนต์ใหม่ๆดู หลายเรื่อง เลือกที่ชอบได้เลย

ขากลับใช้เวลาเร็วมาก (ทั้งๆที่มันก็เท่ากันนั่นแหละ)

กลับมาเจอโลกแห่งความจริง และแก้ไขปัญหาที่จะเจอต่อไป



บทส่งท้าย


จบแล้วครับ สำหรับทริปดำน้ำที่สนุกสนานและตื่นเต้นมาก สำหรับผม และหวังว่าท่านผู้อ่านก็คงเห็นเสมือนกับที่ผมเห็นด้วย แม้จะใช้เวลาเขียนนานถึง 9 เดือน แต่เพราะผมมีภารกิจเยอะ ก็หวังว่าจะได้สาระและความสนุก ไม่มากก็น้อยนะครับ

ช่องแคบเลมเบห์ เป็นอีกสถานที่ในดวงใจ แม้จะไม่มีปะการังสวยๆ ทรายสีดำปนโคลนก็ตาม แต่สัตว์ทะเลที่นี่หายาก ทั้งนั้น 

ผมไม่แปลกใจแล้วว่า เหตุใด ช่างภาพฝีมือดีหลายคน ถึงกลับมาที่นี่ครั้งแล้ว ครั้งเล่า มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ขอบคุณ คุณแม่ที่คุ้มครองผม ให้เดินทางปลอดภัย ขอบคุณคุณพ่อ ที่เปิดโอกาสให้ผมทำในสิ่งที่ชอบ

ขอบคุณพนักงาน Bastianos Lembeh Resort ทุกคนที่อำนวยความสะดวกเป็นอย่างดี

ขอบคุณกลุ่มมนุษย์กบไทย และมิตรภาพใหม่ๆที่นั่น

ขอบคุณพี่ยา พี่ตุลย์ วันหลังไปดำน้ำกันอีกนะพี่

ขอบคุณพี่ปุ๊ย พี่ปิ่น พี่อ๋อ และพี่ๆอีกหลายคนที่ให้ข้อมูลก่อนมาที่นี่

และขอบคุณท่านผู้อ่าน ทุกๆท่าน

แล้วเจอกันใหม่ทริปหน้านะครับ




Phop Payapvipapong

4 July 2012 

03.37 Pm 




How to Get There?



1) การเดินทางไปช่องแคบเลมเบห์ ไม่มีสายการบินแบบรวดเดียวถึงนะครับ ต้องใช้ 2 ต่อ เพราะไฟล์เช้าจากสนามบินชางฮี(Changi) ไปเมืองมานาโด(Manado) เช้ามาก จึงไม่สามารถออกจากกรุงเทพไฟล์เช้า เพื่อไปขึ้นเครื่องได้ทัน จึงต้องนอนค้างคืนที่สิงคโปร์ 1 คืน หรือไม่ก็นอนที่สนามบินเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เมื่อถึงมานาโด ก็มีรถมารับ นั่งต่อไปอีก 2 ชั่วโมง กว่าๆ ก็จะถึงเมืองท่า Bitung


2) สำหรับสายการบิน การโดยสาร สิงคโปร์แอร์ไลน์ ต่อด้วย Slik Air ก็ค่อนข้างสะดวก เพราะอยู่ใน Terminal เดียวกัน แถมเช็คกระเป๋าทีเดียว ถึงมานาโดได้เลย แต่ถ้าขามา ใช้สายการบิน Air Asia แล้วมาต่อ Slik Air นอกจากจะอยู่คนละ Terminal แล้ว ต้องโหลดกระเป๋าออกมาเพื่อเช็คเข้าไปใหม่อีก แถมราคาก็ไม่แน่ว่าจะถูกกว่าเสมอไปทุกครั้ง ในบางครั้งเอเจนซี่ อาจจองตั๋วได้ถูกกว่า หากเป็นช่วงโปรโมชั่น ยังไงก็ลองติดต่อดูก่อนครับ


3) สามารถติดต่อ ร้านดำน้ำของไทย มีจัดทริปไปช่องแคบเลมเบห์ เกือบทุกปี เพราะที่นี่ดำน้ำได้ตลอดปี ส่วนใครไม่สะดวกก็อาจจะไปเองได้ โดยให้ทางร้านดำน้ำของไทย ติดต่อทางรีสอร์ทให้(ถ้าไปคนเดียวก็จะถูก Charge ค่าห้องเพิ่มครับ หากราคาพอรับได้ ก็ลุยได้เลย)


4) ควรแลกเงินเป็นรูเปี๊ย เพราะร้านค้าส่วนใหญ่ที่สนามบิน ติดราคารูเปี๊ยไว้ ไม่ต้องแลกมากก็ได้ เพราะอาจจะไม่มีอะไรต้องใช้เยอะเท่าไรนัก แต่ถ้าจะแลกเป็นยูเอสดอลลาร์ เอาไว้สำรองก็ดี(เผื่อจะรับ) สนามบินชางฮีก็อาจใช้ยูเอสดอลล่าได้ด้วย แต่บางร้านก็ต้องแลกเป็นสิงคโปร์ดอลล่าด้วย ถึงจะรับ แต่ที่รีสอร์ท รับเงินยูโรครับ จึงต้องแลกเงินยูโรไปด้วย (งงมะ ค่าเงินหลายสกุลเหลือเกิน 555)


5) หากมีข้อสงสัย สอบถามได้นะครับ ยินดีช่วยเหลือ