ฝรั่งเศส เปลี่ยนแปลงชีวิตผม

สมัยเรียนมัธยมต้น เกรดเฉลี่ยของผมตกไปอยู่ที่ 1.61 (เลขก็ 0 , อังกฤษก็ 0 ) การบ้านก็ลอกเพื่อนๆตลอด จึงมีปัญหามากพอสมควรเพราะเรียนวิทย์-คณิต(โปรแกรม 1)ก็คงไปไม่รอด หากเรียน ศิลป-คํานวณ(โปรแกรม 2)ก็คงไม่รอดเช่นกัน

ทางเลือกของผมที่ดีสุดในตอนนั้น คือ เรียน ศิลป-ฝรั่งเศส(โปรแกรม 3 ) ทั้งนี้เพราะการเรียนภาษาฝรั่งเศสทุกคนเริ่มต้นใหม่พร้อมกันหมด ผมจึงหวังว่าจะช่วยทําให้การเรียนของผมดีขึ้น

วันแรกของการเรียน ผมกลับมานั่งทบทวนบทเรียนทันที พร้อมท่องศัพท์ ผัน Verb ไปเรื่อยๆทุกๆวัน ช่วงแรก ผมยอมทํางานหนักซึ่งผลที่ได้ คือ ผมเริ่มมีความรู้มากกว่าเพื่อนๆ ที่เรียนมาพร้อมกัน จนกระทั่งเกรดเฉลี่ยของผม ขึ้นมาที่ 3.2

ผมดีใจมากๆ ต้องขอบคุณ ครู สุมล ชมภูนิช ที่คอยสั่งสอนภาษาฝรั่งเศสและทําให้ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้

ถึงแม้ว่าความเก่งกาจภาษาฝรั่งเศสของผม จะเทียบกับเด็กคนอื่นที่เรียนตาม รร ชั้นนำต่างๆ ไม่ได้ แต่นั่นที่เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิต ที่ทําให้ผมไม่กลับไปเป็นเด็กคนเดิม ที่เคยลอกการบ้านเพื่อนเป็นประจําและไม่ใส่ใจในการเรียน

ความฝันของผมอีกข้อหนึ่ง คือ การได้ไปศึกษาต่อยังประเทศฝรั่งเศสแต่พอเริ่มโตๆขึ้นๆ ผมก็เริ่มหยุดไล่ตามมัน เนื่องจากว่าบ้านผมไม่มีเงินที่จะส่งไปศึกษาต่อได้(ถึงมี ก็ขอไม่ได้ครับ) หนทางที่จะทําให้ผมไปได้ คือ ได้ทุนหรือส่งเสียเงินด้วยตนเอง

และยิ่งเมื่อผมพบสิ่งที่รักมากเป็นอันดับหนึ่ง คือ ทะเล ฝันเป็นมนุษย์กบลงไปหาเพื่อนร่วมโลกจนขวนขวายเก็บเงินไปเรียนนั้น ความฝันเรื่องฝรั่งเศสซึ่งถือเป็นเรื่องรอง ก็เริ่มจะหายไปจากหัวสมองของผมในทันที

จนกระทั่งผมได้รับหนังสือ Study in France with Edufrance จากเพื่อนคนหนึ่ง ทําให้ผมเริ่มตั้งมั่นอีกครั้ง แต่ไม่นานก็เหมือนเดิมและผมก็ทิ้งโอกาสหลายๆครั้งๆแล้วครั้งเล่า

ไม่นานมานี้ ผมได้พูดคุยกับสาวน้อย(ร้อยชั่ง) จากแดนไกล เธอเป็นคนจุดประกายไฟในตัวผมที่ดับลงไปแล้วอีกครั้ง ทําให้ผมอยากจะทําฝันให้เป็นจริงขึ้นมา

วันนี้ผมเดินเข้าไปในห้อง เห็นหนังสือเล่มนี้วางอยู่ ซึ่งนานแล้วที่ผมไม่ได้เปิดมันอ่านขึ้นอีก ผมตัดสินใจหยิบมันขึ้นอ่านอีกครั้ง ในครั้งนี้ผมรู้เรื่องมากกว่าเดิม อาจเป็นเพราะมีสมาธิในการอ่านมากขึ้น จากที่เคยอ่านแค่ผ่านๆ

ทําให้ผมรู้เรื่องราวต่างๆมากขึ้น เช่น ที่ฝรั่งเศสจะใช้สกุลเงินยูโร ตั้งแต่เดือนมกราคมปี 2545 เป็นต้นมา(ยกเว้น อังกฤษ เดนมาร์กและสวีเดน) มิน่าผมไม่ค่อยได้ยินใครพูดถึงสกุลเงินฟรัง อีกเลย

นอกจากนี้ผมยังรู้มากขึ้นอีกหลายเรื่อง เช่น คนต่างชาติอย่างเรา หากเข้าไปศึกษาต้องมีบัตรต่างด้าวหรือที่เรียกว่า Titre de Sejour(ต้องมีอั๊กซองเตกืที่ e ด้วยนา ไม่มี font ฝรั่งเศสเสียด้วย)

ผมคิดในใจว่า หนังสือดีๆ มีไว้กับตัวแต่ไม่ใช้ประโยชน์จากมันเท่าที่ควร ที่สําคัญผมทิ้งโอกาสไปมาก หากลองยื่นใบสมัครดูบ้าง ผมอาจจะโชคดีก็ได้(ใครจะไปรู้)

ผมตัดสินใจแน่วแน่ว่า จะทําฝันข้อนี้ให้เป็นจริงอีกให้ได้เหมือนที่ผมเคยทําได้ครั้งเรียน Scuba แม้ฝันครั้งนี้จะไม่ง่ายเท่าคราวก่อนก็ตาม

ถึงแม้ว่า มันอาจไม่เกิดขึ้นในเร็ววัน อาจใช้เวลาหลายปีหรืออาจไม่เกิดขึ้นเลย แต่ผมก็จะพยายามต่อไป

หากฝันของผมเป็นจริงได้ คงต้องขอบคุณสาวจากแดนไกลผู้นั้น ที่เป็นแรงบันดาลใจ(แรพเตอร์) (จะจบแล้วยังลาวอีก)ให้ผมแบบที่เจ้าตัวอาจไม่รู้ด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม ฝรั่งเศสอาจจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของผมอีกครั้งก็ได้นะ