Monday, August 15, 2005

เทคนิคการขายสินค้า


ในบรรดา พ่อค้า แม่ค้า ย่อมมีเทคนิคการพูดเพื่อดึงดูดให้ลูกค้าเข้าร้านและสนใจในตัวสินค้า นี่เป็นส่วนหนึ่งทางการตลาด ที่จะทําให้ขายสินค้าได้ดี นอกจากคุณภาพของสินค้าแล้ว

หากไม่ใช่พ่อค้า ที่หน้าตาหล่อเหลา หรือไม่ใช่แม่ค้าที่หน้าตาน่ารัก ซึ่งจะดึงดูดให้ลูกค้าเข้าร้านได้ ก็ต้องมีฝีปากที่ยอดเยี่ยมหน่อย

กลับมาจากการไปพักผ่อนที่พัทยา ผมได้มีโอกาสมาเดินตลาดนัดจตุจักรอีกครั้งโดยมากับครอบครัว(หลังจากหลายอาทิตย์ก่อน มาฉายเดี่ยว ได้โคมไฟปลาทะเลสวยๆมา 1 ชิ้น)

วันอาทิตย์เย็นแบบนี้ คนช่างมากมายเสียจริง(ว่ากันว่า ของจะถูกที่สุดในวันนี้ ต่อราคาได้เต็มที่ เพราะพ่อค้า แม่ค้า บางคนก็จะกลับบ้านกัน จึงอยากขายของให้หมด)

เดินผ่านร้าน “ควายสุพรรณ” ซึ่งเป็นร้านขายกางเกงยีนส์ แม้คนขายหน้าตาดูธรรมดา แต่มีเทคนิคการขายที่ทําให้คนสนใจหันมามองจริงๆ

“ กางเกงยีนส์ เร่เข้ามาพี่ มีทุกไซด์จริงๆ ยกเว้น ไซด์ซอกคอ”(แม้จะดูตลกหรือบางคนอาจไม่ตลก แต่ผมว่า เป็นเทคนิคการขายที่ยอดเยี่ยม)

เดินผ่านร้านขายของเก่า “เอ้า ของเก่า พัดลมเก่า นาฬิกาเก่า มีหมด ยกเว้นเมียเก่า เราไม่เอา”(นี่ก็เป็นอีกตัวอย่าง ที่มีไอเดียในการขายของ)

ก่อนกลับ ยังได้อีก 1 มุข เป็นร้านขายแบบ แบกระดิน ขายของเล่นยางที่คืนสภาพได้ มีหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ต่างๆ

คนขายหนวดเครารุงรัง หน้าตาชวนตลกพูดและปาของเล่นลงพื้นที่ปูด้วยกระดานสีขาวทีละอันๆ จากนั้นของเล่นที่แบนๆก็จะคืนสภาพเดิมว่า “ ส้ม แอปเปิ้ล มังคุด มะละกอ มะนาว กล้วยหอม(โดยเฉพาะคําสุดท้าย แกลากเสียงยาวๆแบบโหยหวนมาก แค่ดูหน้าคนขายก็จี้แล้ว) ที่สําคัญได้ผลดีมากเพราะคนมุงดูกันเต็ม หากคนไหนเดินผ่านก็ต้องเหลียวมองเพราะความสนใจ(มีคนสนใจซื้อด้วยนา)


ท้ายสุด คําว่า “คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง” ดูท่าจะจริงซะละมั้ง

7 Comments:

At 6:40 AM, August 16, 2005, Blogger Lex Luthor said...

แน่นอนที่สุดวะ คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง หน้าตามันไม่จีรังพอแก่ไปก็เหี่ยวย่น สู้ความสุขจากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะไม่ได้หรอกเพื่อนเอ๋ย สู้ๆ

 
At 7:28 AM, August 16, 2005, Anonymous Anonymous said...

ใช่ๆๆ ตรอกกางเกงยีนส์ที่จตุจักรนี่ก็เป็นอีกอย่างที่เป็นเรื่องมหัศจรรย์
ไม่รู้เค้าไปสรรหาเทคนิคการขายมาจากไหนกัน ช่างสามารถเหลือเกิน
....
อยู่ที่นี่ก็ประทับใจคนขายเสื้อของร้าน naf naf
เนื่องจากต้องไปเดินช้อปปิ้งคนเดียวเสมอ
เวลาจะลองเสื้อเนี่ย เลยลำบากหน่อย

ไปร้านอื่นก็งั้นๆ
แต่เข้า naf naf ทีไรก็สนุกสนาน และ..เสียเงิน..ทุกที
เพราะคนขายแกจะออกความเห็นแจ๋วมาก
แกจะไม่ได้เชียร์แบบว่า สวยทุกตัวนะ มาดมัวเซลล์ อะไรแบบนั้น
แต่แกจะบอกตรงๆตามที่แกคิด
เช่น เคยไปลองกระโปรงสไตล์คุณหนูๆ ประเภทดอกไม้ๆ บานๆ เบาๆ
คนขายแกบอก ไม่เวิกเลย มาดมัวเซลล์ คาแรกเตอร์คุณไม่ให้เลย มาดมัวเซลล์เหมือนกระเทยใส่กระโปรงผู้หญิงเลย มาดมัวเซลล์ไปใส่กระโปรงยีนส์สั้นๆดีก่านา

หรือเคยไปลองเสื้อลูกไม้ๆ (คือพยายามจะหวานน่ะ) แกก้อบอกว่า ไม่เข้าเลยมาดมัวเซลล์ ใส่แล้วเหมือนมาดามที่เดินจูงหมาเลย มาดมัวเซลล์ไปใส่เสื้อผูกคอตัวนั้นดีก่า

อะไรทำนองนั้น ขำขัน ขำขัน

เลยเป็นเรื่องหนุกหนานทุกทีเวลา "เข้าเมือง"

ส่วนเทคนิคของร้านอาหารที่นี่ก็มีหลายหลาก
ไม่เล่าหรอก เพราะว่าจะเปลืองที่
ไว้เขียนเรื่องร้านอาหารก่อนดิ
แล้วจะเล่าให้ฟัง

 
At 9:59 PM, August 16, 2005, Blogger kasab71 said...

แน่นอนว่ะ อ้อม สู้ๆๆๆๆโว้ย(น้องอร)


ร้าน naf naf นี่อยากไปจังเลย อยากรู้ว่า เขาจะแซวผมว่าไง แซวลูกค้าแบบไม่กลัวของขายไม่ออกเลยนา (เจ็บแสบมากเลย)

ว่าแต่แกพูดตรงขนาดนั้นเลยเหรอ.....ฮ่าๆๆๆ

ถ้าเขียนเรื่องอาหาร จะรอฟังนะครับ


คุณลุงครับ ร้านขายหนังสือสีฟ้า อยู่ตรงหัวมุมไง ที่มี แกรน ฮวย ขายอยู่น่ะ

ลองดูว่ะ กูอยากให้มึงเจอ จูเลีย ลาวเบิรด์
ล้อเล่น จูเลีย โรเบิรต ตัวจริง เสียงจริง เวอรชั่นฝรั่งด้วยเอา(ไม่ใช่ เวอรชั่นไทย)

 
At 9:40 AM, August 17, 2005, Anonymous Anonymous said...

Blogger needs blood
I've posted before about Laura, who blogs about her tribulations with oropharyngeal cancer at Kevin's Dead Cat .
Hey, you have a great blog here! I'm definitely going to bookmark you!

I have a russian wife site/blog. It pretty much covers russian wife related stuff.

Come and check it out if you get time :-)

 
At 9:58 AM, August 17, 2005, Anonymous Anonymous said...

จริงจ้า....
เรื่องการขายนี่ต้องใช้เทคนิคนะ...อย่างดี
มันเป็นระบบการคิดการเรียนรู้ทางจิตวิทยาอย่างนึง...สมัยเรียนมหาลัย ก็คณะที่Pouletจบมาน่ะ ยังต้องมีวิชาconsumer behaviorเลยค่ะ...เพื่อเราจะรู้วิธีหลอกล่อ...เอ๊ะ...ไม่ใช่ซิ...เพื่อจะได้รู้ว่าคนซื้อแบบนี้เราต้องบอกเค้าแบบไหนให้ตรงจัย

คนขายมีหลายแบบนะ พูดดีๆเราก็อยากซื้อ พูดเห่ยๆเราไม่ซื้อก็ได้...เฮ่อ...ไม่ง้อหรอก ร้านอื่นมีเยอะแยะ

รู้จักก๋วยเตี๋ยวหมูที่เป็นเพิงอยู่ใต้สะพานข้ามคลองเข้าไปวัดลาดพร้าวไม๊คะ?? เราต้องไต่ตลิ่งลงไปนะ....หูยยย...นั่นตาคนขายคิ้วผูกโบว์แถมดุเป็นบ้า (แบบ โฮ่งๆแฮ่งๆเลยนะ กรุณานึกสภาพเสียงเองเพื่อเป็นsound ประกอบการอ่าน)เค้าก็จะ....

คนขาย : กี่คน นั่งๆๆ มีตรงไหนก็นั่งได้...จะกินอะไร ??
คนซื้อ : ค่ะๆ ครับๆ ขอเล็กแห้ง, ใหญ่น้ำ, ฯลฯ
...............
คนซื้อ : ลุงคะ/ครับ..ต่อ บะหมี่แห้ง, เล็กน้ำ, ใหญ่...(พูดยังไม่จบ)
คนขาย : เฮ้ย !!...อะไร ทำไมไม่สั่งทีเดียว ไม่ขาย ไม่ขาย จะกินก็สั่งทีเดียวเลย (หันไปบอกเด็กเก็บโต๊ะ) เก็บโต๊ะนั้นได้แล้ว คนรอกินอีกเยอะ
...............

เคยไปไม๊? ร้านนี้ Pouletเคยไป 1 ครั้ง เพื่อนพาไป แล้วก็จะไม่ไปอีกเลยเจ้าค่ะ

Poulet (ผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง) ;-b

 
At 10:00 AM, August 17, 2005, Anonymous Anonymous said...

Great blog site, lots of info and thoughts really liked it.

I have a casino poker

site/blog. It pretty much covers casino poker related stuff.

Come and check mine out if you get time.

 
At 10:21 PM, August 17, 2005, Blogger kasab71 said...

ร้านก๋วยเตี๋ยวแถววัดลาดพร้าวเหรอครับ ก็ใกล้ๆบ้านผมเลย แต่ยังไม่เคยไปกิน

แต่ขายของแบบนี้ คงคิดว่า ของตัวเอง อร่อย แน่จริงๆนา อ่านแบบนี้ไม่อยากไปกินแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ


เอ้า ตังเก คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง (เช่นกัน)

 

Post a Comment

<< Home