คดีแรก…กับการนั่งฟังการสอบสวน

แดดร้อนแบบนี้ ผมกำลังอยู่ที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลาง ถนนงามวงศ์วาน มองดูรั๊วลวดหนาม กำแพงสูงชัน ภาพผู้คุมอ้วนลงพุง ถือกระบอง ไว้คอยคุมนักโทษ

ช่างไม่ต่างอะไรกับในละครครับ ถ้าในหนังก็คงเป็น Con Air

แต่เป็นชีวิตจริง นี่ล่ะ เห็นเต็มตา

ขณะกำลังทำความสะอาดบ้าน ก็ถูกเรียกตัวให้ไปนั่งฟังการสอบสวนผู้ต้องหา คดียาเสพติดครับ(อัยการสั่งให้พนักงานสอบสวนแจ้งข้อหาเพิ่มเติม เพราะอัยการเห็นว่า ปริมาณของสารเสพติด มีไว้เพื่อจำหน่าย) ป วิอาญา 142 และ 143

ถามว่าทำไม ทนายถึงต้องไป แน่นอนว่า งานนี้พนักงานสอบสวนเป็นพระเอกครับ ทนายเป็นพระรอง

แต่สิทธิของผู้ต้องหาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ที่แก้ไขใหม่นั้น ให้สิทธิผู้ต้องหา ตามมาตรา 7/1 และ134/4

ที่จะให้ทนายความเข้าฟังการสอบสวน โดยผู้ต้องหามีสิทธิที่จะให้การหรือไม่ให้การก็ได้ ถ้อยคำของผู้ต้องหาอาจใช้เป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้ ทั้งนี้เพื่อป้องกันผู้ต้องหาถูกพนักงานสอบสวนข่มขู่ อันจะส่งผลให้พยานหลักฐานที่เกิดจากการกระทำอันไม่ชอบนี้ รับฟังไม่ได้ตาม ป วิ อาญา 226

แน่นอนครับ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่น่าเข้าไปหรอก หากไม่ได้มาทำงาน

ไม่ได้เอารถไป เพราะพี่ทนายบอกว่า เขาห้ามขับรถเลียบกำแพงเรือนจำ เพราะเคยมีคนโยนยาเสพติดเข้าไปให้ผู้ต้องหาน่ะ

ต้องฝากโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าตังค์ไว้ข้างนอก ด้านในมีผู้คุมถือกระบองเต็มไปหมด มองเห็นผู้ถูกคุมขังมากมาย หลายคนเป็นผู้ถูกคุมขังชั้นดี(คิดว่านะ) เพราะมาช่วยงานผู้คุมขนกล่องมาม่า

สรุปแล้ว ไม่ได้นั่งฟังอะไรครับ ในวันนี้ เพราะความผิดพลาดของพนักงานสอบสวน ที่ไม่เช็คดูให้ดีว่า ผู้ต้องหาได้รับประกันตัวในชั้นศาลไปแล้ว(ผู้ต้องหานอนสบายอยู่ที่บ้าน) แม้พนักงานสอบสวนคัดค้านการประกันตัวตามปกติ แต่ศาลคงเห็นว่า ผู้ต้องหามีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่มีพฤติการณ์หลบหนี หลักประกันน่าเชื่อถือ ป วิ อาญา 108 เป็นต้น

ทำให้ไม่พบตัวผู้ต้องหา แม้แต่ในระบบคอมพิวเตอร์

แต่งานนี้ ผมได้ความรู้เยอะเชียว เป็นความรู้จากภาคสนาม ที่จะต้องเอาไปใช้ในการสอบซะด้วย

ขอบคุณแม่ด้วยครับ ทำให้งานผมเสร็จลุล่วงได้อย่างง่ายอีกแล้ว