Tuesday, June 21, 2005

เรื่องของบล็อคเกอร์




“กระสาบสมัครบล็อคเกอร์ดิ กูว่ามันดีสําหรับมึงจะทําให้มึงเขียนได้บ่อยๆทุกวัน ไม่ต้องคิดมากเวลาเขียนด้วย” กระท่อกเพื่อนซี้ร่างโย่งเป็นผู้นําผมมาสู่โลกของบล็อกเกอร์ครั้งแรก ในเวลานั้นผมคิดแต่ว่ายังไม่อยากเขียน จึงตอบไปแบบให้ความหวังว่าจะเขียนแต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นได้เมื่อไร ซึ่งกระท่อกแนะนําว่าน่าจะลองเขียนเรื่องกฏหมายดู แต่ใจผมก็ร้องยี้ทันทีเพราะผมไม่อยากเขียนเรื่องเกี่ยวกับวิชาการที่เรียนมา เรื่องที่ผมเขียนส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ชอบจริงๆ รักจริงๆ เช่นการท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นทะเลที่หลงรักและการดําน้ำ ซึ่งปัจจุบันผมก็เขียนอยู่แล้วในwww.multiply.comเพียงแต่มันไม่สามารถเขียนได้บ่อยมากนักเพราะไม่ได้ไปเที่ยวทุกวันนั่นเอง(เที่ยวบ่อยๆโดยที่ไม่รู้จักอดออมบ้างก็จนซิครับ) ในตอนนั้นผมเห็นว่าบล็อคเกอร์เป็นอีกเว็บหนึ่งที่น่าสนใจไม่น้อยซึ่งการที่เราได้เขียน เล่าเรื่องราว นอกจากจะได้ย้อนกลับมาฟังความเห็นในมุมมองของหลายๆคนแล้ว ที่สําคัญ มันทําให้เราหายเหงาไปได้เหมือนกัน

หลังจากที่เห็นบล็อคเกอร์ของฝ่าตีน(กระต่ายน้อย),Thitra(กระท่อก)และล่าสุดเพื่อนซี้อีกคน Joe Black(ชูฮวย) ซึ่งถ่อมตัวว่าไม่อยากเอาเรื่องไปเปรียบกับ 2 คนแรกเพราะคิดว่าตัวมันเองเขียนไม่เก่งเท่า แต่ผมได้อ่านเรื่องของชูฮวยที่ถ่ายทอดเกี่ยวกับดนตรีแล้ว แม้คําบางคํา ศัพท์บางตัวจะไม่ค่อยเข้าใจเพราะผมไม่ค่อยได้ติดตามเรื่องนี้มากนักแต่บรรยากาศของการฟัง ความสุขและการเล่าเรื่องราว สิ่งนั้นต่างหากทําให้ผมเข้าใจและเห็นภาพเป็นอย่างดี

เมื่อต่อมอยากเขียนเริ่มหลั่ง คําถามต่อไป คือ ผมจะเขียนเรื่องอะไรดี ก็ตอบง่ายๆว่า เรื่องอะไรก็ได้ที่อยากเขียนแต่คงไม่ซ้ำกับที่เขียนในmultiply.com คงเป็นเรื่องในชีวิตประจําวันแต่คงไม่ถึงขนาด กินข้าว ดูทีวี นอน เหมือนที่ผมเคยเขียนในไดอารี่ติดด่อกันหลายๆปี จนกระทั่งเลิกเขียนไป แม้รายนั้นจะดูจําเจทุกๆวันแต่ผมกลับได้ประโยชน์จากมันมาก เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้งผมมักจะยิ้มและหัวเราะกับเรื่องราวต่างๆอยู่คนเดียว

ผมจะใช้บล็อคเกอร์เป็นไดอารี่ของผม คงไม่ถึงกับเขียนทุกวัน เพียงแต่ว่าความถี่จะมีมากกว่าแน่นอน หวังว่ากระท่อกคงไม่ผิดหวังนะ ถ้าไม่ได้เขียนในเรื่องที่อยากให้เขียน
แต่……….อนาคตก็ไม่แน่หรอกนะ เบื่อๆอาจจะเขียนก็ได้แต่อย่างน้อยผมก็กลายเป็นน้องใหม่ในบล็อคเกอร์เรียบร้อยแล้ว ขอฝากเนื้อ(ไว้กับเสือ) เอ้ย! ฝากเนื้อฝากตัวทุกๆคนด้วยแล้วกันครับ

อย่ารับน้องโหดแล้วกัน!!!!!!!!!!!

4 Comments:

At 1:49 AM, June 22, 2005, Blogger tihtra said...

กระสาบจ๋า

กูไม่ได้บังคับใ้ห้เขียนเรื่องกฎหมายเลย เพียงแต่เสนอแนะว่าน่าจะเขียนเรื่องอะไรจากมุมมองของนักกฎหมายอย่างมึงบ้าง อย่างเช่นไปเที่ยวแล้วเกิดเหตุการณ์ใดขึ้นมาก้นำมาวิเคราเห์จากแง่มุมทางกฎหมายเป็นต้น

แต่ขอให้ที่แห่งนี้เป็นที่ที่มึงอยากเขียนอะไรสั้นๆ ก็มาเขียนให้ตามความตั้งใจของมึงก็แล้วกัน เขียนเยอะๆ แข่งกับชูฮวย

มึงสองคนมีอะไรในตัวที่ไม่สามารถนำออกมาได้ เหมือนมีเยื่อ (พรมจรรย์ -ที่ยังไม่ขาด) มากั้นไว้ กูเชื่อแน่ว่า "การเขียน" จะเป็นการตัดเยื่อบางๆ นั้นออก แล้วศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวมึงทั้งสองปรากฎแก่สองตากู

กูรู้จักมึงทั้งสองดีมาตั้งแต่เด็กๆ เราโตมาด้วยกัน มึงนั่งข้างกู กูแกล้งชูฮวย (ขอนไม้)ทำไมล่ะกูจะไม่รู้ว่ามึงสองคนมีอะไรดี

เชื่อกูสิ อย่ามองข้ามตัวเอง

บางครั้ง คำตอบของใครบางคนก็อยู่...ในใจ (อาทิตย์ ป.ส.ก.)

 
At 8:47 PM, June 22, 2005, Blogger kasab71 said...

อืม เข้าใจเปรียบได้ดีนะท่อก เยื่อพรหมจรรย์ ฮ่าๆๆๆ

ต้องขอบใจมึงแหละ ถ้าไม่แนะนําคงไม่ได้รู้จักเว็บนี้

อย่างน้อยก็เป็นการใช้เวลาว่างที่มี ประโยชน์มากๆเลยว่ะ

แล้วจะหาอะไรมาเล่าให้ฟังนะ

 
At 6:45 PM, October 15, 2005, Blogger sweetnefertari said...

ไม่รู้ว่าอีกนานมั๊ยที่เจ้าของบล็อก จะกลับมาดูคอมเม้นเรื่องแรกของตัวเอง แต่ไม่ว่าจได้อ่านเมื่อไรน่ะ เราก็ขอกล่าวคำว่า "สวัสดี" อย่างเป็นทางการน่ะ

บล็อกนายน่าสนใจมาก เราตามอ่านจากที่นายไปคอมเม้นคนอื่นนั้นแหละ เราเห็นว่านายเขียนดีน่ะ อ่านแล้วช่วยให้เราฉลาดขึ้นด้วย จากประสบการของนายหลายอย่างเราไม่เคยทำ อย่างดำน้ำ และหลายอย่างที่เราชอบ เช่น ถ่ายรูป และท่องเที่ยวไปที่ต่างๆ เขียนต่อไปนะ เราจะคอยอ่านงานของนายทุกงานเลย (นี่ก็ไล่อ่านอยู่นะ จะพยายามอ่านให้ครบเลย)

^_^

 
At 2:38 AM, November 05, 2005, Blogger sweetnefertari said...

ถอนคำพูดทันมั๊ยนี่ ที่ว่าจะอ่านทุกงานของนายน่ะ ตาแฉะแล้ว ขยันอัพเหลือเกิน

 

Post a Comment

<< Home