Seaseries ตอน สีสันพันธุ์พราง

มาอีกแล้วครับ ต่อจากสัปดาห์ก่อน ที่บอกว่าต้องติดตามเพราะ เกี่ยวกับสัตว์ทะเลล้วนๆครับ ใครชอบไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง

เริ่มจากปลาแมงป่องเกล็ดเล็ก(Tassled Scorpionfish) ที่มักจะนอนอย่างสบายอารมณ์ทุกครั้งที่ลงน้ำ เรามักจะเรียกกันว่าปลาหิน ซึ่งจริงๆ ครอบครัวนี้ มีอีกหลายตัวเลยครับ

พิธีกรพูดถึงนักดำน้ำที่ชื่อ แดง ผมรู้ทันทีว่า น่าจะเป็นพี่แดงแน่ๆ มิน่าช่วงปีใหม่ แกถึงบอกให้ผมเปิดดูทีวีช่องเก้า และเป็นตัวจริงเสียงจริงครับ มีบทสัมภาษณ์ด้วย ว่า ชื่อ กรรณนิการ์ วัชรกุล(พี่มีแว่นขยายด้วยเหรอครับ มีตั้งหลายอันแน่ะ)

พี่แดงพูดถึง สัตว์ทะเลตัวจิ๋ว อย่างปลาจิ้มฟันจระเข้ปีศาจ(Harlequin Ghost Pipefish) ที่อาศัยการพรางตัวได้ดี การพรางตัวแบบนี้ช่วยให้รอดพ้นจากอันตรายได้อย่างดีเลยครับ

รูปร่างก็ประหลาด เรียวเหมือนไม้จิ้มฟัน เวลาลอยตัวก็นิ่งๆ แล้วเอาหัวลง ช่างแปลกดีครับ

ไปดูกันที่ปลาจิ้มฟันจระเข้ (Pipefish) กันบ้างครับ รูปร่างยาวๆ เป็นหนึ่งในกลุ่มปลาปากท่อ บางคนบอกเหมือนงู ดูไกลๆ อาจจะครับ แต่จริงๆ น่ารักนะ โดยเฉพาะตอนมันพันกันสองตัว(ผสมพันธุ์น่ะครับ) อยากเห็นจริงๆซักครั้ง (เฮ้ย โรคจิตเปล่าวะ อืม ตอบว่าใช่ครับ 555)

ม้าน้ำ(Seahorse) อีกหนึ่งในสัตว์เกาะติด การใช้หางม้วนเกาะตามกัลปังหา ทำให้ปลอดภัยจากอันตรายครับ

จากนั้น ไปดูที่ปลากบ(Frog Fish) ปลากบก็เป็นหนึ่งในนักพรางตัว มักชอบอยู่นิ่งๆ เคลื่อนไหวน้อยมาก ทำสีได้กลมกลืนกับสิ่งที่เขาอยู่ แต่บางตัวผมคิดว่า ทำไมมันไม่เปลี่ยนสีนะ ผมเจอปลากบยักษ์สีขาว แต่กัลปังหาสีแดง มองยังไงก็เห็น สงสัยปลากบตัวนี้ไม่ได้พกโหมดเปลี่ยนสีลงมาครับ 5555

มีปลาผีเสื้อกลางคืน(SEAMOTH)ด้วยครับ สกุลนี้ เจ้าประจำที่อันดามันใต้ คนละสกุลกับที่เกาะสาก พัทยา ผมเรียกว่า รถถัง เพราะเหมือนเกราะของรถถัง เวลาเคลื่อนที่ใช้ครีบขยับไปช้าๆ ทริปล่าสุดเกือบเจอแล้วครับ แค่อยู่คนละด้านของเกาะเท่านั้น(ก็ไกลนะ 55)

ปลาเหยี่ยวจมูกยาว(Longnose Hawkfish) ก็เป็นอีกหนึ่งตัวที่อยากเจอครับ จัดเป็นปลาเหยี่ยวที่เจอยากที่สุด หากเทียบกับอีกสองชนิด เจ้าลายจุด กับเจ้าหน้าจุดน่ะครับ จะเจอบ่อย

มี ดร ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ มาให้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์ทะเลด้วยครับ มีประโยชน์ดีจริงๆ

หลายคนชอบดูสัตว์ใหญ่ครับ ซึ่งไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไร ในขณะที่หลายคนเปลี่ยนมาดูตัวเล็กๆกันแล้ว(ซึ่งไม่รู้ว่าจะหาเจอเมื่อไร) 5555

ถ้าถามผม โลกของมาโคร มีเสน่ห์มากๆครับ เรามีโอกาสได้พินิจพิเคราะห์ ในขณะที่ตัวใหญ่ได้ความอลังการ แต่โอกาสที่จะได้ดูนานๆ ก็ต้องแล้วแต่โชคว่าเขาหรือเธอจะจากไปเมื่อไร เพราะปลาใหญ่บางชนิดไม่ได้อยู่นิ่งนะ

แต่ถ้าให้ดี(ถ้าทำได้) คือ ต้องดูทุกตัวครับ

รับรองว่า การลงน้ำแต่ละครั้ง จะมีแต่เพื่อนใหม่เต็มไปหมดเลยล่ะ^^

หมายเหตุ ภาพปลาจิ้มฟันจระเข้ปีศาจ(Harlequin Ghost Pipefish) ที่เกาะห้าเหนือ ทริปล่าสุดครับ

Seaseries ตอน โลกของปะการัง

ที่เคยเล่าให้ฟังครับเมื่อตอนที่แล้ว กับสารคดีเกี่ยวกับทะเลทางช่อง 9 ร่วมกับบริษัท Panorama worldwide ออกอากาศทุกวันจันทร์ ตอนแรกที่ผมเปิดดู คือ เรื่องของชาวมอแกน มาสัปดาห์นี้ เปิดดู เป็นเรื่องของปะการังครับ เอ้า เริ่มเลยดีกว่า

ปะการังเป็นสัตว์ทะเลครับ ไม่ใช่ก้อนหิน โดยที่เราเห็นจากภายนอกดูเหมือนเป็นเช่นนั้น แต่ภายในปะการังจะมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “โพลิป” โดยในปะการังหนึ่งก้อนจะมีโพลิปหลายตัว และมีสิ่งที่เรียกว่า “ซูซันแทลลี่” เรียกง่ายๆ ก็คือ สาหร่าย(สีเขียว)นั่นเอง ช่วยในการสังเคราะห์แสง

ในหนึ่งตัว มีทั้งการสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศและไม่อาศัยเพศ ปะการังทุกตัวจึงเป็นกระเทย เหมือนกับปลาการ์ตูนและปลาอีกหลายชนิดครับ

ทีนี้ เริ่มคุ้นๆบ้างไหม ที่ผมเคยบอกว่า หากไปโดนปะการังเพียงเล็กน้อย ก็จะมีส่วนของปะการังนี่แหละที่จะตายไป การสัมผัสปะการัง หมายถึง กำลังทำร้ายสัตว์ทะเลครับ

ปรากฎการณ์ปะการังฟอกขาวนั่น ก็เพราะเจ้าซูซันแทลลี่นั้นตายไป ทำให้เหลือแต่ตัวโพลิปและส่วนของหินปูน ซึ่งไม่นานนัก เมื่อขาดซูซันแทลลี่ ปะการังก็จะตายไปในที่สุด

ส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศแน่นอน

หลังจากเหตุคลื่นยักษ์สึนามิ มีนักดำน้ำไปช่วยกันพลิกฟื้นปะการัง ปัดเศษทรายและตะกอนที่ติดอยู่บนปะการังออก เพราะสิ่งเหล่านี้มีผลต่อการสังเคราะห์แสงครับ

แม้ผมจะไม่ได้มีส่วนช่วยในงานนี้ แต่ก็ได้ติดตามความเปลี่ยนแปลงของแนวปะการังอยู่ตลอด จากการท่องเที่ยวทางทะเลทุกครั้ง ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ทำให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในแต่ละจุดอย่างชัดเจน

คุณนิพนธ์ นักวิจัย พูดไว้ดีครับ เราทุกคนต้องมีส่วนช่วยในการอนุรักษ์แนวปะการัง เช่น เรือท่องเที่ยวต้องจัดการให้ดีกว่านี้ ในการปล่อยของเสียลงทะเล นักท่องเที่ยวต้องไม่ทิ้งขยะลงทะเล ไม่เก็บเศษปะการังมาจากทะเล(แม้เป็นปะการังที่ตายแล้ว แต่ก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติครับ)

ไม่ให้อาหารปลาทะเล(ข้อนี้สำคัญมากครับ การทำให้พฤติกรรมของปลาเปลี่ยน ส่งผลต่อสัตว์ทะเลชนิดอื่น ซึ่งคนให้อาหารแทนที่จะได้บุญกลับได้บาปแทนครับ)

หลายคนอาจคิดว่า ไม่น่าจะเป็นอะไร ปลาที่มากินขนมปังส่วนใหญ่ คือ ปลาสลิดหินลายบั้งครับ มีนิสัยก้าวร้าว(ก็เหมือนจะเชื่องนะเวลามากินอาหาร) แต่พวกนี้ เวลามากินอาหารจากนักท่องเที่ยว สลิดหินจะไล่ปลาอื่นๆ ที่อยู่แถบนั้นออกไป ยกตัวอย่างเช่น ปลาสิงโต เมื่อปลาสิงโตออกไปนอกแนวปะการัง ก็อยู่ไม่ได้ และตายไปในที่สุด

หากบนบกผืนป่ามีความสำคัญแล้ว ใต้ผืนน้ำปะการังก็มีความสำคัญในแบบเดียวกันครับ กล่าวคือ ไม่มีป่า สัตว์ป่าอยู่ไม่ได้ ไม่มีปะการัง สัตว์ทะเลก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน

ช่วยกันอนุรักษ์ เพื่อเหลือไว้ให้กับรุ่นลูก รุ่นหลานนะครับ

สัปดาห์หน้า เรื่องเกี่ยวกับสัตว์ทะเลที่พรางตัว สนุกมากแน่ๆ ผมชอบปลาอยู่แล้ว

ติดตามกันนะ ครับ^^


ภาพประกอบ เหล่าปะการังก้อนและปะการังแผ่นตั้งเมื่อทริปล่าสุดครับ

Princess Diary ตอน เที่ยวประเทศญี่ปุ่น

"โลกนี้เป็นเหมือนห้องเรียนขนาดใหญ่

มีพื้นที่มากมายให้เราเรียนรู้ได้ไม่สิ้นสุด

เรื่องราวอันแสนมหัศจรรย์ ยังคงถูกซุกซ่อนอยู่ในโลกใบใหญ่นี้""

......ถ้าไม่เริ่มต้นออกเดินทาง ก็ไม่มีทางค้นพบ......"(ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี )

เห็นมาหลายสัปดาห์แล้วครับ ได้แต่เปิดผ่านๆ ทราบเบื้องต้นว่าเป็นรายการเกี่ยวกับท่องเที่ยว โดยมีทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ให้เกียรติมาเล่าเรื่องราว บันทึกการเดินทางของพระองค์ ตามสถานที่ต่างๆ และยังมีแขกรับเชิญด้วย

ต้องหยุดนิ่งเลยครับ เพราะเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่น ประเทศที่ผมชอบมากอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แม้จะผ่านมาหลายปี แต่ยังจำทุกวินาทีที่ได้เดินทางไปเที่ยวกับครอบครัวได้ครับ

แขกรับเชิญในสัปดาห์นี้ คือ เจี๊ยบ เชิญยิ้ม ที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี ในซิทคอม “เป็นต่อ” คราวนี้ ต้องลดการปล่อยมุขลงและสำรวมให้มากขึ้นครับ เพราะต้องเดินทางกับทูลกระหม่อมหญิงฯ ซึ่งเจี๊ยบทำได้ดีทีเดียว

ผมไม่ได้เปิดดูตั้งแต่ตอนแรกครับ เปิดมาก็เจอการเที่ยววัด ในเมืองนารา แล้ว จากนั้นก็ต่อด้วยเมืองเกียวโต เมืองเก่าแก่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่านเหมือนโตเกียว แต่ด้านเทคโนโลยี ก็ยังมีความทันสมัยไม่แพ้กัน อยู่ในเขตคันไซครับ

รายการน้ำเสนอดีครับ เพลงประกอบก็ดี ดูแล้วคล้อยตาม อยากไปเที่ยว ไม่ยาวจนเกินไป ในแต่ละช่วง

ต้องขออภัยที่ข้อมูลน้อยครับ เพราะไม่ได้จดชื่อสำคัญๆไว้ แต่ใครอยากดูย้อนหลังก็เข้าไปตามเว็บดูทีวีย้อนหลังได้

ผมพูดภาษาญี่ปุ่นได้น้อยมาก จำได้ก็แค่ทักทาย สวัสดี(ได้มาจากสมัยเรียน มีกิจกรรมภาษาญี่ปุ่น อาจารย์ชื่อ ชิเอะ เป็นแม่ของเพื่อนครับ) ยินดีต้อนรับ(ได้มาจากพนักงานสาว ขายเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้าในชินชูกุ) ฉันรักเธอ(อันนี้เลย มิวสิควีดีโอของเต๋า สมชาย เก่ามากแต่จำได้) เป็นต้น

แต่หากให้เลือกประเทศในโลกทุกที่ที่อยากไปในตอนนี้(ลืมเรื่องดำน้ำไปก่อนนะ) ผมเลือกญี่ปุ่นครับ ไม่ใช่อเมริกา ไม่ใช่ยุโรป

เหตุผลเพราะผมชอบสถานที่ท่องเที่ยวในประเทศญี่ปุ่น ชอบความอ่อนน้อมถ่อมตนของคนญี่ปุ่น ชอบวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่น หลายอย่างน่าสนใจมากครับ และด้วยความเป็นคนเอเชียเหมือนกัน การสื่อสารอะไรที่ลึกซึ้ง ซับซ้อน(เช่น ขนบธรรมเนียมประเพณี) ก็น่าจะเข้าใจอะไรก็ง่ายกว่าชาวต่างชาติผมทอง(อันนี้ผมคิดเองนะ ลืมเรื่องภาษาอังกฤษไปก่อน) แม้หลายคนจะมองว่า ชาตินิยมเกินไปก็เถอะ แต่ผมยืนยันจากการที่ได้มีโอกาสไปเยือนที่นั่น ได้เห็นผู้คน ได้พูดคุย ทำให้เปลี่ยนความคิดนี้ไปโดยสิ้นเชิง

วันศุกร์มีต่อครับ ลองติดตามชมได้ คราวนี้จะได้ไปดูซามูไรและเกอิชาด้วยล่ะ ^^


หมายเหตุ ภาพประกอบ ภูเขาไฟฟูจิ เดือนธันวาคม ปี 2548 ครับ