นาฬิกาแห่งชีวิต

วันธรรมดาๆวันหนึ่ง ชีวิตดำเนินไปอย่างเรียบง่าย คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคทำเอาผม คุณแม่ คุณพ่อและพี่ๆทั้งสอง เข่าอ่อนไปตามๆกัน

“หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คุณเป็นมะเร็งปอดระยะลุกลาม” ในวินาทีนั้น น้ำตาไหลออกมาจาก 2 แก้มของคุณแม่ สำหรับผมและทุกคนในครอบครัว นี่คือภาพที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต

ผมได้แต่ปลอบคุณแม่ พยายามทำใจให้เข็มแข็ง กลั้นน้ำตาลูกผู้ชายไม่ให้ไหลออกมา

..............................

วันรุ่งขึ้น เรื่องทุกอย่างไม่ได้เป็นความฝัน ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆครับ

มะเร็งปอดเกิดได้หลายสาเหตุ เช่น พันธุกรรม สูบบุหรี่ หรือการสูดสิ่งสกปรกในอากาศ เป็นต้น

หากเป็นระยะเริ่มต้น การรักษาอาจจะเป็นการผ่าตัดหรือการฉายแสง

หากเป็นระยะหลังๆ จะเป็นการรักษาด้วยเคมีบำบัด(Chemotherapy) เราเรียกตามภาษาที่เข้าใจได้ง่ายว่า “เคโม” ซึ่งเคโมนี่เองจะทำให้เซลล์มะเร็ง(ซึ่งมีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว)เจริญเติบโตช้าลง แน่นอนว่าผลข้างเคียงของยาก็มีผลต่อเซลล์เส้นผม(ซึ่งเป็นเซลล์ที่เจริญเติบโตเร็วเช่นกัน) หลุดร่วงไป

โชคดีว่าสมัยนี้ยาค่อนข้างดี ในผู้ป่วยบางรายมีผลข้างเคียงน้อยมาก

บางรายก็ไปพึ่งอีกทางหนึ่ง คือ ธรรมชาติบำบัด การนั่งสมาธิ ออกกำลังกาย กินอาหารชีวจิต(บางรายใช้การแพทย์แบบผสมผสานครับ คือ รักษาแผนปัจจุบันบวกธรรมชาติบำบัด)

ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งสำคัญที่สุดผมว่า อยู่ที่กำลังใจของผู้ป่วยครับ การรักษาคือทางเลือกหนึ่งเท่านั้นเอง(กำลังใจดี จะส่งผลทำให้ภูมิต้านทานในร่างกายดีขึ้นด้วยครับ)

ผมค่อนข้างมั่นใจว่ากรณีของคุณแม่เกิดจากพันธุกรรม เพราะในครอบครัวก็มีคนเป็น และแน่นอนว่าผมและพี่ชายมีปัจจัยเสี่ยงมากกว่าคนอื่นๆ

ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่องในอดีตและในอนาคตที่จะเกิดขึ้นเพราะคิดทีไร น้ำตาผมก็จะไหลออกมา

เชื่อเถอะครับ เรื่องแบบนี้น้อยคนที่จะทำใจได้ครับ ผมเป็นมนุษย์ มีความรู้สึก รัก โลภ โกรธ หลง เป็นธรรมดา

จากวันที่ผมและครอบครัวทราบเรื่อง นาฬิกาแห่งชีวิตของคุณแม่ ก็เดินนับถอยหลังเรียบร้อยแล้ว

แม้จะทราบว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป แต่ผมก็มีความหวังครับ

คุณแม่เองก็เช่นกัน

ผมรักผู้หญิงคนนี้มากที่สุดในชีวิตและผมจะทำทุกๆอย่างเพื่อเธอครับ